De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik nog nooit van de Nederlandse thrash metalband Disquiet had gehoord. Toch is ‘Instigate To Annihilate’ alweer het derde album van de groep, na ‘Scars Of Undying Grief’ (2011) en ‘The Condemnation’ uit 2016. De thrash metal van Disquiet is pompeus en vooral melodieus te noemen maar op momenten ook supersnel. Zo opent het derde nummer van het album ‘Designed To Violate’ met een melodieuze riff om daarna om te slaan naar een snelle track, standje “we vliegen nog net niet de bocht uit” zal ik maar zeggen. Dit overigens zonder ergens enige controle te verliezen.

Zanger Sean Maia kan met zijn stem verschillende kanten uit en zowel bruut als melodieus uit de hoek komen, zoals te horen is in de opener ‘Rise Of The Sycophants’. In dat opzicht kan ik de vergelijking maken met een band als Scar Symmetry uit Zweden, die een soortgelijke aanpak hanteren. Het maakt de nummers van het album bijzonder afwisselend en ze blijven, ook (of misschien wel juist) na meerdere luisterbeurten, boeien.

De afwisseling op het album wordt nog verder uitgebouwd middels een drietal gasten. Zo is op ‘Demonic Firenado’ een gastsolo te horen van Damir Eskic (Destruction) en kent ‘Wrecked’ een prominente rol van Vicky Psarakis, de zangeres van The Agonist. Op afsluiter ‘The Final Trumpet’ doet Charlotte Wessels hetzelfde, namelijk de aandacht opeisen met een prima uitgevoerde hoofdrol als leadzangeres. Het mooi opgebouwde nummer heeft een episch karakter en bevat heerlijke op Iron Maiden leest geschoeide slag- en twin gitaarpartijen van snarenplukkers Menno Ruijzendaal en Fabian Verweij. Het is uitgegroeid tot mijn favoriete nummer van het album. Complimenten ook voor Disquiet’s ritmesectie (bassist Frank van Boven en trommelaar Arthur Stam) die prima en solide hun werk doen, al staat Frank wat zacht in de mix. 

Mijn eerste kennismaking met Disquiet middels ‘Instigate To Annihilate’ is mij prima bevallen. Ik ga gauw op zoek naar de eerste twee albums.