‘Mortal Fools’ is het derde album van stoner rockers Disastroid en de mensen die deze schijf gaan beluisteren wacht een fijn en gevariëerd pallet aan sonische kleuren. Het geluid dat ze zich op eerdere albums al aan het toe eigenen waren, hebben ze nog meer gedefinieerd en dit uit zich in zware, denderende en veelzijdige tracks.

Disastroid speelt een vorm van experimentele stoner rock waarin drie constante factoren te vinden zijn: het erg innemende, tegen het hese aanleunende stemgeluid van Enver Koneya, die klinkt als een veteraan in het genre. De laag grommende en meedogenloze ritmesectie, die aan één kant heel lomp overkomt en aan de andere kant retestrak. En het onvoorspelbare gitaarwerk dat er telkens weer in slaagt de luisteraar te boeien door dan weer de ritmesectie aan te vullen en dan weer een totaal andere kant op te gaan. Binnen de nummers vloeit de muziek zonder enige moeite van rustig naar druk, van relaxed naar sneller en van zware rock naar meer zweverige weilanden.

Begrijp me niet verkeerd, nergens op ‘Mortal Fools’ heb ik het gevoel dat het chaotisch wordt. De muziek klopt en voelt rauw en natuurlijk aan. Waar de bas de luisteraar om zijn oren slaat weten de opvallende tempowisselingen de geest juist te kneden en als je je ogen sluit en de muziek zijn werk laat doen is het moeilijk om niet in vervoering te komen. Disastroid zoekt de grenzen van het genre op en verlegt deze vervolgens, waardoor hun geluid uniek en verslavend is.