DeadRisen – DeadRisen
AFM Records
Release datum: 13 maart 2020
Tekst: Jori van de Worp – 08 maart 2020
“Het is moeilijk om niet onder de indruk te raken. Als je nog niet gehoord hebt hoe ontzettend goed die mannen kunnen spelen, kan je het in die videoclip wel zien.”
Zet bassist Mike LePond van Symphony X en gitarist Rod Rivera bij elkaar in één band en Deadrisen is een feit! Samen met Heir Apparent zanger Will Shaw, Tony Stahl op toetsen en Midnight Eternal drummer Dan Prestup zijn ze de nieuwe supergroep in het melodic metal genre. Voor het titelloze debuut is getekend bij AFM Records en nu kunnen we luisteren of deze combinatie van uitstekende musici ook het product oplevert waar je op zou hopen.
En ja, dat doet het! Na de duistere intro ‘Risen Dead’ is het ‘Prophecy’, wat ook als eerste single dienst doet, wat het album in stijl aftrapt. Direct is vooral Symphony X uit duizenden herkenbaar, hoewel dit nummer wel bij het hardste werk van de prog metal legendes zou horen als het van hun hand zou zijn. Zanger Will Shaw maakt direct indruk met zijn krachtige en veelzijdige stem, zowel de hoogste regionen als de mid-range weet hij overtuigend te zingen. Op ‘Destiny’ laat hij nog meer van die mid-range horen, en in dit bereik laat hij gelijkenis met Urban Breed van Serious Black horen. ‘The Maker’ is een muzikaal erg interessant nummer, knap ook hoe Mike Lepond en Dan Prestup met dit lastige nummer een retestrakke basis weten neer te zitten. Dit live kunnen spelen lijkt me een prestatie op zich! De bluesy ballad ‘Reach For The Sun’ drijft op orgelspel, en ook hier is de stem van Shaw indrukwekkend. Het album kakt geen moment in, want na een mooie ballad geeft ‘Visions’ ons een stevige wake-up call. ‘Fear And Fury’ is de videoclip van het album. In die clip wordt vooral gefocust op het spel van de bandleden, en het is moeilijk om niet onder de indruk te raken. Als je nog niet gehoord hebt hoe ontzettend goed die mannen kunnen spelen, kan je het in die videoclip wel zien. ‘But You’ sluit het album nog even op een razend tempo af, en hier wordt de onmiskenbare Symphony X invloed gemengd met thrashy invloeden als van Pantera. Hoewel, afsluiten? Het echt laatste nummer op de plaat is een cover van Metallica’s ‘For Whom The Bell Tolls’. Hoewel ik de bombastischer uitvoering absoluut kan waarderen, vraag ik me af wat de toegevoegde waarde hiervan is.
De klasse die je verwacht bij de namen die in deze line-up vertegenwoordigd zijn wordt zeker gehaald, zo niet overtroffen. Vooral Mike Lepond is natuurlijk actief in zo’n drie miljoen bands dus het is afwachten hoeveel vervolg dit project krijgt. Ik hoop in ieder geval hard op wat live shows met deze line-up en, als het even kan, een album nummer twee!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.