Dead Lord en Lucifer in Gigant, Apeldoorn – 13 november 2021
“Dat zitten tijdens de show was eigenlijk nog het moeilijkst bij Dead Lord; de band schiet uit de startblokken en blijft de hele show doordenderen!”
Met samengeknepen billen bij de persconferentie; gaan concerten nog wel door? Horeca om acht uur dicht; het zal wel niet. Een paar uur later op de Facebook pagina van Lucifer een aankondiging van een “seated concert” en even later ook op de website van Gigant. Mijn eerste bezoek aan deze zaal kan dus doorgaan. Een dag later kom ik een kwartier voor aanvang de ruime en toch knus ogende zaal binnen, alwaar een vijftigtal stoelen op het dansvloer gedeelte staan en nog een handvol op het hoger gelegen deel. Niet het aantal mensen dat deze bands gewoonlijk op de been zou brengen, maar gelukkig is de sfeer goed en zelfs de (van tevoren aangekondigde) sluiting van de tap om acht uur kan het aanwezige publiek niet echt van de wijs brengen. Ook de bands lijken zich gelukkig niet heel erg te storen aan het kleine aantal aanwezigen op stoeltjes; ze lijken allemaal oprecht blij toch te mogen spelen!
17 november 2021 I Tekst: Cor; fotografie Linda
Dead Lord was voor mij een extra reden naar dit optreden te gaan. Headliner Lucifer heeft recentelijk een monsterachtig goed nieuw album uitgebracht en komt buiten dit optreden en dat van morgen in Breda, ook een keer in Februari naar Den Bosch, maar hebben dan Year Of The Goat als voorprogramma. Omdat ik al meerdere keren zeer te spreken was over de liveprestaties van Dead Lord, moest ik in ieder geval deze voor mij als dubbele pret geldende show beslist meepikken.
Dat zitten tijdens de show was eigenlijk bij Dead Lord nog het moeilijkst; de band schiet uit de startblokken en blijft de hele show doordenderen! De zwaar door Thin Lizzy beïnvloedde muziek rockt, swingt, en sprankelt als een malle en dan is het moeilijk stilzitten. De chemie tussen vooral zanger gitarist Hakim Krim en gitarist Martin Nordin is magistraal en versterkt de mooie dubbele gitaarlijnen en twin-solo’s nog meer. Eerlijk gezegd heb ik eerst Flying V Viking Olle Hedenstrom wel eens gemist, maar voormalig bassist Nordin is een zeer waardig opvolger gebleken. De relatief nieuwe bassist Ryan Kemp doet ook een zeer effectieve duit in het zakje en drummer Adam Lindmark, die mij bij vorige optredens niet heel erg opgevallen was, is in zeer goede doen met heel kundig, maar ook heerlijk expressief drumwerk en smile van oor tot oor. Qua expressie is het jammer dat Krim een grote pet op heeft die zijn zeer sprekende ogen compleet onzichtbaar maken. Zelfs de veelvuldig getoonde pruillip viel regelmatig in de schaduw, maar het was wel duidelijk dat de mannen het naar de zin hadden; regelmatig werd er vol passie een net iets andere (en langere versie) van een nummer gebracht met als persoonlijk hoogtepunt een knallend ‘Detroit Rock City’ tussenstuk in ‘When History Repeats Itself’.
Voor Nordin zit nu pas een deel van zijn werk er op; hij mag na een korte pauze direct weer aan de bak met Lucifer. De Gibson SG is verwisseld voor een Firebird en het feest kan weer verder. Rook verspreidt zich over het podium en de belichting roept een stuk mystiek op; de bandleden van Lucifer betreden het podium. Na het intro ‘Funeral Pyre’ volgt het stampende ‘Ghosts’, waarna via ‘Midnight Phantom’ een paar van mijn persoonlijke toppers van het laatste album ten gehore worden gebracht; ‘Wild Hearses’ en ‘Crucifix’. Vooral bij ‘Wild Hearses’ kan dat beklemmende live nog meer overkomen; kippenvel en bewondering! Wat een muzikanten, wat een sfeer, en dan nog overgoten met wederom een fenomenale gitaren tandem, die voor de welbekende kers op de taart zorgt. Ook Nicke zit als een bezetene achter zijn kit, rete-strak in zeer effectieve samenwerking met bassist Harald Göthblad, maar soms ook op een schitterende manier de boel aardig dicht te timmeren met heerlijke fills en accenten. De performance van Johanna Sadonis in combinatie met de algehele sfeer kon ook dit deel goed overeind houden, al kwam de zang niet altijd even goed uit de eind mix. Of ze zelf niet optimaal bij stem was, of dat het een manco van de installatie of geluidsman was, weet ik niet, maar als het aan de geluidsman lag, was het wel het enige minpuntje aan die kant. Over het algemeen was het geluid goed, in ieder geval een stuk beter dan mijn enige live vergelijkingsmateriaal voor Lucifer optredens; Helldorado is een geweldig festival qua bands en sfeer, maar het geluid is er niet overal geweldig. Dat het optreden van Lucifer destijds qua geluid niet optimaal klonk, was zeker ook deels door de grootse akoestiek van deze galm-hal.
Het reguliere deel van de set wordt knallend afgesloten met ‘California Son’ waarna toch even pijnlijk duidelijk wordt dat dit geen goed gevulde zaal is, maar een handvol publiek zonder al te veel alcohol; het “we want more!” en “speule!” zal de band vast niet vaak zo bescheiden geklonken hebben. Toch wordt een drietal toegiften met overtuiging gebracht. ‘Dreamer’, ‘Lucifer’ en ‘Reaper On Your Heels’, met heuse Lynyrd Skynyrd soleertaferelen, besluiten dit toch erg geslaagde optreden. Johanna bedankt het publiek met; “you’re the best seated audience ever!” en eenieder kan tevreden naar huis, na toch een kleine opstopping bij de merchandise stand. Beide bands hadden veel T-shirts en een bescheiden aanbod aan vinyl bij zich (sommige releases zijn erg snel uitverkocht tegenwoordig), maar er kon nog wat ter thuis beluistering (en nagenieten) gescoord worden. Het was een mooie avond.
Social media