Dawn Of Solace was het eerste project waarin Wolfheart bezieler Tuomas Saukkonen vanaf 2005 zijn creativiteit kwijt kon. Dit was zijn soloproject, want later vergaarde hij meer bekendheid met de melodieuze death metal albums van Before The Dawn, terwijl ook Black Sun Aeon, RoutaSielu en The Final Harvest een welbepaalde stijl hanteerden tot begin 2013 alle bands opgedoekt werden en vervangen door het centrale aanknopingspunt Wolfheart. Dat loopt al een poosje als een trein, maar toch werd één van Tuomas’ oude liefdes terug in het leven geroepen.

Dawn Of Solace speelt doomachtige weemoedige muziek, een kruising tussen doom en gothic zoals dat in Finland wel meer gebeurde en neerkomt op emotionele, indroevige liedjes vol poëtische pracht. Men bracht in 2006 het debuutalbum ‘The Darkness’ uit, maar daarna belandde een tweede album op het schap wegens juridische feiten over de bandnaam. Materiaal geschreven voor dat tweede album is toch nog (met hedendaagse productie) later opgenomen en zo gebeurde het dat het comebackalbum ‘Waves’ begin 2020 uitkwam. Toen al stelde Tuomas ons gerust dat we op het volgende teken van leven weer geen 14 jaar zouden moeten wachten, want dat hij terug zin heeft in Dawn Of Solace en hij krijgt gelijk. Exact twee jaar na ‘Waves’ kwam – met vertraging, want oorspronkelijk ging ‘Flames Of Perdition’ in november 2021 uitkomen – het derde album op de markt.

Het is wederom een baken van contemplatie en melancholie in deze woelige tijden. We schreven al eerder dat Dawn Of Solace een soloproject is, maar dat ontneemt Tuomas niet de mogelijkheid om met gastbijdragen te werken. Zanger Mikko Heikkilä is meer dan zomaar een ingehuurde zanger, want beide heren kennen elkaar al lang en op ‘Waves’ was Mikko ook van de partij als hoofdzanger. Tuomas had echt niemand beter kunnen vinden om zijn melancholieke, droevige composities te zingen. Er zijn dan ook geen ruwere vocalen te vinden op dit album, het is één en al ingetogen, reflectieve pracht. Het doet tevens deugd dat de acht nieuwe songs heel sober opgenomen zijn, veelal hoor je enkel de stem met piano of gitaar en beheerste drums. Geen dikke lagen orkestratie of gitaarmuren op deze integere schijf. Het maakt dat zang en teksten de aandacht trekken en zoals in het leven zelf gedurende de laatste twee jaar, is de duisternis gitzwart geworden en neemt de leegte in ons bestaan zienderogen toe. Deze keer voel je de eenzaamheid eraf druipen, een resultaat van een leven in afzondering met beperkingen. Dit maakt ‘Flames Of Perdition’ een nog intensere belevenis die onder je huid kruipt zonder dat je het beseft. Want al dit onbestemde verlangen bevat pure schoonheid die een balsem voor de ziel is. In opener ‘White Noise’ speelt de oorspronkelijke Dawn Of Solace gitarist Jukka Salovaara (Sole Remedy) een sensitieve maar vurige gitaarsolo, verder komt alle instrumentatie van Saukkonen. Hij kleurt meerdere songs, zoals het titelnummer en ‘Black Shores’, in met klassieke piano, terwijl dit album bol staat van meeslepende melodieën. ‘Flames Of Perdition’ is dan ook een duik in pure melancholie, waarbij soelaas gevonden kan worden in acht beschouwende songs en als bonus tracks akoestische live uitvoeringen van de oudere songs ‘Lead Wings’ en ‘Dead Air’. Schitterend album!