In 2017 werd de Belgische band Cult Of Scarecrow opgericht. Hoewel de band nieuw was, waren de leden dat zeker niet; drie van de zes leden speelden eerder in de thrashband Dead Serious. Met Cult Of Scarecrow kozen ze aanvankelijk voor doom metal, zoals te horen is op hun eerste EP ‘Cult Of Scarecrow’, die met vier nummers iets meer dan een half uur duurt.

Hun debuutalbum ‘Tales Of The Sacroscant Man’ bevatte kortere nummers en een verschuiving naar heavy metal met stevige rockinvloeden. Deze stijlverandering wordt verder verkend op hun nieuwe album ‘In Nomine Filiorum’. Dit album bevat acht nummers die, ondanks de zware thema’s, zeer toegankelijk zijn.

De titel alleen al, ‘In Nomine Filiorum’ wekt een lugubere indruk en is Latijn voor het openingsnummer ‘In Name Of The Children’, welke gaat over kindermisbruik in de katholieke kerk. Het begint met een naargeestige koorzang die direct een dreigend gevoel oproept, versterkt door de eerste gitaaraanslagen. Dit zeven minuten durende nummer verveelt geen moment en neemt de luisteraar meteen mee.

Het volgende nummer, ‘Phantom Pain’, heeft een sneller tempo en meerdere lagen, wat getuigt van doordacht en hard werk. Het refrein van ‘Lord of La Mancha’, waarin Don Quichot eindelijk erkenning krijgt, blijft direct hangen. De aandacht voor detail is hoorbaar in de intro’s, variërend van voetstappen en wolvengehuil tot een krassende vinylplaat en een drumsolo.

Het meeslepende en catchy gevoel dat door het hele album aanwezig is, maakt het een fantastisch geheel. Het is bijna ongelofelijk wat de band hier heeft gepresteerd.