In 2020 bracht Nervosa het nieuws uit dat twee derde van de bezetting de band verlaten had en alleen gitariste Prika Amaral nog overbleef. Een vernieuwd Nervosa bracht begin dit jaar met ‘Perpetual Chaos’ een nieuw album uit. De ex-Nervosa leden Fernanda en Luana bleven niet werkloos achter en hebben Crypta opgericht. De bekendste nieuweling is gitariste Sonia ‘Anubis’ Nusselder die je misschien kent van Burning Witches. Sommigen spraken al van een nieuwe supergroep. Napalm haalde hun binnen. Dat Crypta in het begin vaak zal vergeleken worden met Nervosa is een feit, toch zijn er tussen beide bands heel wat verschillen te horen. Waar Nervosa eerder een thrashende death metal richting is uitgeslagen, gaat Crypta helemaal de old school death metalrichting uit. En er is natuurlijk dat vleugje black metal maar dat komt door die alles overheersende zangstijl van Fernanda die je best kan omschrijven als een ijselijk gekrijs doorspekt met diepe grunt. Na de intro start het eerste nummer ‘Starvation’ alvast met een hevige schreeuw. De grote pluspunten bij Crypta zijn de sterke en verstaanbare refreinen waardoor elk nummer al gauw zijn eigen identiteit krijgt. De grote verrassing is het meer dan uitstekende gitaarwerk dat erg melodieus klinkt en vol afwisseling zit. Beide gitaristen wisselen de leadsolo’s af en zorgen met soms zware en soms luchtige riffs voor het een na het andere hoogtepunt. Luana lijkt de ene na de andere drumstick in twee te splijten en door de uitstekende productie is ook de bas een belangrijke en duidelijke factor. Behalve de reeds besproken opener, komen heel wat uitstekende nummers voorbij. ‘Possessed’ met zijn black metal invloeden wordt supersnel gespeeld terwijl het volgende ‘Death Arcana’ een pak trager begint en vooral de klassieke death metalrichting uitgaat. Sterk is het flitsende ‘Kali’ dat zowel qua muzikale opbouw als refrein nog een pak boven de rest uitsteekt. En dan moet de afsluiter ‘From The Ashes’ nog passeren. Fantastisch drumwerk met goede zanglijnen en een straf refrein dat nog dagen blijft nagonzen. Vooral de dubbele leadgitaarsolo waar beide gitaristen het uiterste van zichzelf vergen is subliem.

‘Echoes Of The Soul’ is een sterk debuut van vier wilde katten die je best niet benadert zonder handschoenen.