Finland is een metal land bij uitstek, dat weten we al jaren. Het is dan ook geen wonder dat er na pakweg 35 jaar Finse successen in het buitenland interessante kruisbestuivingen ontstaan. Crownshift is zo’n ‘nieuwe band’ met allemaal gerenommeerde Finse muzikanten die eerder naam maakten in andere bands. Het begon allemaal in de band Norther, de oorspronkelijke band van latere Ensiferum zanger/gitarist Petri Lindroos. Toen die band werd opgeheven in 2012, besloten gitarist Daniel Freyberg, bassist Jukka Koskinen en drummer Heikki Saari ooit samen iets te gaan ondernemen. Intussen bouwden ze een legendarische status op in bands als Children Of Bodom (Daniel), Nightwish en Wintersun (Jukka) en Finntroll en Wintersun (Heikki). Het moment om samen iets te beginnen is nu aangebroken. Crownshift vond in Tommy Tuovinen (MyGrain) een veelzijdige zanger die alles aankan en het debuutalbum, simpelweg ‘Crownshift’ getiteld, is een eerste kennismaking.

Met deze bezetting verwacht je uiteraard melodieuze death metal, maar de band laat alle invloeden toe, gaande van progressieve loopjes, via een moderne –core en groove toets, tot epische grandeur in de laatste track ‘To The Other Side’ dat als enige langere track met zijn tien minuten speelduur een ware kroon op het werk is. Er is hard gewerkt aan dit debuut en de flow is dan ook aangenaam. Naast een progressieve toets getuigt de opener ‘Stellar Halo’ van een bom energie, met schreeuwerig rauwe zang en strak spel, maar ook van inzicht met speelse keyboards, verzachtende cleane zangfragmenten en klaterende finesse in de vingervlugge gitaarsolo’s. Nog drukker is ‘Rule The Show’ met overweldigende snelheid. De trein is vertrokken. De muzikanten zijn echter ervaren genoeg om niet op één paard te wedden. De single ‘A World Beyond Reach’ klinkt dan ook al wat ‘smoother’. Dit element van catchiness wordt meer uitgediept in het aanstekelijke ‘If You Dare’ met zijn cleane achtergrondzang. Een ballade met mooie sensuele zang vinden we in het melancholische ‘My Prison’, eveneens een single die het goed doet. Wat heeft de band een vet geluid trouwens, het hakkende, strakke ‘The Devil’s Drug’ illustreert dit volop. De aanloop naar de apotheose is het instrumentale ‘Mirage’ waarin de muzikanten folkachtige transparante klanken serveren in de trant van Amorphis, met kalme passages en een prachtige melodie. Het enige dat we dan nog missen is die lange epische track. Daar is ie, als uitsmijter! ‘To The Other Side’ is een zeiltocht doorheen verschillende stemmingen, waarbij ruwe en heldere cleane zang weer afwisselend aan bod komt. Het is vermeldenswaardig hoe men nabij het einde een verstild moment op piano heeft, waarna prachtige gitaarsolo’s de echte finale vormen. Crownshift heeft met dit debuut meteen een straffe zet gedaan op weg naar een welgesmaakte carrière. Er zitten bovendien wel elementen in van Children Of Bodom (Daniel Freyberg is de bezieler), maar zoveel meer.