Het Deense Chronicle werd in 2012 opgericht en bracht inmiddels twee EP’s en één album uit, met dit wapenfeit dus als tweede full-length daar overheen. In het begin gaven ze nog jaarlijks een teken van leven, de vorige EP is echter alweer vier jaar geleden, maar getuige het resultaat hebben de jonge mannen van Chronicle hun tijd niet verspild.

De plaat toont een band die weet wat ze willen en wat ze willen is veel. De kern waar de band omheen draait is death metal, maar er zijn evenzogoed prominente plaatsen gereserveerd voor hun roots in melodieuze thrash metal en black metal. Ze bedienen zich hier en daar van studio-trucjes die ze live niet na gaan doen, maar dat is ze volop vergeven. De band gaat prat op zijn eigen technische vermogen, maar ik vind zelf juist de passie die ze in hun spel leggen een veel belangrijker punt om er uit te lichten. De gitaarpartijen zijn sterk en catchy en de drums blij vlagen ongebruikelijk snel voor een band die zich in dit genre op deze manier manifesteert. Dat geeft een heel tof effect. Tegelijkertijd kun je ook genieten van hun technische vernuft, zonder dat het al te elitair wordt. Integendeel, ze zetten hun kwaliteiten prima in om er een melodieuze pot herrie van te maken om respect voor te krijgen. Ik heb een klein beetje moeite, als ik dan toch op zoek moet gaan naar kritische aspecten, om de onderscheidende factor te vinden. Dus als ze op een festival spelen, waarom ik hen zou onthouden, maar dat is slechts een kleine smet op een verder werkelijk uitstekend album. De honger, het spelplezier en het fanatisme spat er aan alle kanten van af.