Inmiddels kan Caligula’s Horse wel genoemd worden als een van de betere progressieve metal bands van dit moment. De Australiërs weten met elk album weer stappen te zetten en hun geluid te optimaliseren. In 2017 kwam het laatste wapenfeit ‘In Contact’ uit welke, ook door mij, uitstekend werd ontvangen. De eerste twee singles van het nieuwe album ‘Rise Radiant’ had ik al gehoord toen ik het album in mijn mailbox ontving en vond ik al erg sterk. De vraag was dan ook of de singles representatief waren ten opzichte van het hele album.

Het antwoordt is wat mij betreft duidelijk, wederom hebben de Australische mannen een stap voorwaarts gezet, voortbordurend op het geluid waar ze bekend om staan. Ook nu is dat te danken aan het power duo Jim Grey en Sam Vallen. Grey weet niet alleen hele pakkende zangpartijen te verzinnen maar is ook een ijzersterke tekstschrijver, mensen die graag wat dieper na willen denken over waar een liedje nou over gaat zijn bij hem aan het juiste adres. Maar zeker niet minder belangrijk zijn de iconische gitaar partijen van Vallen die mij keer op keer uitnodigen om mee te laten knikken met de muziek of mij kippenvel bezorgen met een wervelende gitaar solo. Natuurlijk kan de bijdrage van de overige muzikanten niet worden onderschat, ze spelen immers fantastisch, maar die is niet zo onderscheidend als die van het duo. Wat betreft de composities, de liedjes die als single zijn uitgebracht behoren tot de allerbeste van het album, toch zijn ook ‘Salt’ en ‘The Ascent’ echt heel sterk. Vooral ‘Salt’ weet bij mij wel snaren te raken en bevat een passage die mij sterk aan Haken doet denken. Eigenlijk staan er gewoon geen slechte liedjes op het album.

‘Rise Radiant’ is het beste werk van de band tot nu toe. Zelfs de hoes van het album is te gek! Het album ligt in het verlengde van ‘In Contact’ en kan dus veilig worden aangeschaft door mensen die dat album helemaal tof vinden. Toch hebben de mannen het voor elkaar gekregen om toch weer een stap voorwaarts te zetten, hoewel ik niet helemaal kan uitleggen waar dat precies aan ligt. Desalniettemin bevestigd Caligula’s Horse met dit album waarom ze tot de betere progressieve metal acts van dit moment horen.