Bütcher Album Release Event – 31 januari 2020 – Het Bos – Antwerpen
“Tijdens ‘45 RPM Metal’ moest ik denken aan de begindagen van Metallica, toen alles nog retesnel mocht, zelfs moest gaan en de enigen die nog stil bleven staan in de zaal, waren diegenen die hun wisselgeld aan de toog aan het wegsteken waren.”
Na het overweldigende optreden van Bütcher op de Eindhoven Metal Meeting in december en de met rasse schreden dichterbij komende releasedatum van ‘666 Goats Carry My Chariot’, schoot de ticketverkoop voor de album release show als een raket de hoogte in en mocht ik blij zijn nog net op tijd een plaatsje te kunnen bemachtigen om deze avond niet te moeten missen. Het Bos in Antwerpen aan de Schelde was de uitvalsbasis van Bütcher en friends om de nieuwe plaat voor te stellen aan het publiek. Dat de releasedatum samenviel met deze thuismatch was een leuke bijkomstigheid.
Op een vrijdagavond naar Antwerpen met de auto: altijd leuk, vooral als je ergens tijdig wil arriveren. Om zeven uur gingen de deuren van Het Bos open en met wat improvisatie en binnendoor gerij, haalden we toch het vooropgestelde uur. Weinig volk op dit tijdstip, maar mensen moeten nu eenmaal gaan werken soms. Eenmaal binnen werden we in het aanpalende zaaltje van de eigenlijke venue hartelijk verwelkomt door R Hellshrieker van Bütcher zelf en het is die DIY aanpak waar je meteen warm van wordt. Nog vlug langs de keurig opgestelde merch-tafels om zoveel mogelijk geld op te doen en we waren klaar voor een avondje vol speed en thrash!
De aankondiging van Schizophrenia op de website van Het Bos deden mijn tenen krullen.”Morbid Angel called: they want their Beneath The Remains album back“, stond er te lezen. Ik weet nog altijd niet of het als grap bedoeld was, of dat er daar iemand de bal helemaal heeft mis geslagen. Als grap zou het best geslaagd zijn, gezien Schizophrenia’s speelstijl en nummerkeuze. De Antwerpse bende mocht de spits afbijten en gezien het volk in de zaal, waren er veel metal heads die geen minuut van deze avond wilden missen. De thrash met death metal invloeden van deze gasten werd vanaf de eerste minuut zonder poespas de zaal ingeramd. Men kwam hun debuut EP ‘Voices’ voorstellen en dat twintig minuten durende grommend, rollend en grollend schijfje werd met hoge intensiteit gebracht. Ik kon invloeden ontwaren van oude Sepultura (deuh!), Pestilence, Sodom en Death, één van de twee gitaristen had wel heel hard naar Chuck gekeken, van speelstijl tot en met kapsel. De gitaristen wisselden mekaar af in het solowerk en drummer Lorenzo Vissol, ook actief bij Bütcher en sinds vorig jaar bij het Franse death metal ensemble Skelethal kletste het geheel naadloos aan elkaar. Als uitsmijter kregen we nog een geslaagde versie van ‘Maze Of Torment’ van Morbid Angel. Ik teken onmiddellijk om elke metal avond zo’n opener te mogen zien!
De beste muzikanten van de avond stonden ongetwijfeld op het podium tijdens het optreden van Aggressive Perfector, of corpse genoemd naar de Slayer song. Gitarist/zanger General Holocausto, bassist Mikhail Wargoat en drummer Intimidator hebben een zeer uitgebreid scala aan speelstijlen, waardoor zij zowel de thrash fanaten als de heavy metal fans en zelfs de punk rock liefhebbers en hardcore/crossover adepten konden bekoren. Er werd gejongleerd met die stijlen dat het een lieve lust was. Van Mötorhead tot AC/DC, van Exciter tot M.O.D. en van oude Venom tot nieuwe Midnight, het passeerde allemaal. Niet altijd heel samenhangend, maar wel vermakelijk. En als men zelfs een Napalm Death moment kan inlassen in een heavy metal nummer, om dan weer over te schakelen naar Iron Maiden en zelfs flarden Discharge weet te integreren, weet je dat de band van alle markten thuis is. Is ook geen toeval natuurlijk: ditzelfde drietal is ook bijna de volledige line-up van Wode, één van de betere Engelse black metal bands. Ik heb met grote ogen naar bassist Wargoat zitten kijken, want wat die allemaal met z’n vingers stond te toveren ging mijn petje te boven. Die had de boel nog recht gehouden moesten de gitaarversterkers erdoor gevlogen zijn en de drummer dood zou vallen. Afwisselend en zelfs een beetje excentriek, maar zeker en vast een geslaagd optreden.
Toen de Franse horde Hexecutor het podium beklom, pinnenbanden en kogelriemen a volonté, wisten we ongeveer wel wat we konden verwachten. Thraaaaash! Van bij het begin waande ik me een jaar of dertig terug tijdens één van mijn eerste Kreator shows qua atmosfeer, maar muzikaal kan je zelfs bijna vijfendertig jaar teruggaan. ‘Endless Pain’ was zowat het eerste waaraan ik dacht bij het horen van dit ultrasnelle en compromisloze gebeuk. In ieder geval de band met het hoogste old school gehalte deze avond. Tal van messcherpe gitaarsolo’s en een wilde stage presence deden mij terudenken aan lang vervlogen tijden. Er werden enkele nummers van het op stapel staande album afgeleverd en het was een beetje te merken dat de zaal niet vertrouwd was met die nummers, maar bij krakers als ‘Hangmen Of Roazhon’ en ‘Visitation Of A Lascivious Entity’ ging de zaal toch flink loos. Buiten Kreator was er ook wat van Nifelheim, Destruction en Deströyer 666 te ontdekken in het spel van Hexecutor. Uitermate plezant was het moment dat er nog twee man extra op het kleine podium verscheen om een nummer mee te spelen. ‘Soldiers Of Darkness’ met Darak en Hellros van de Italiaanse black/thrash band Extirpation, werd daardoor een beetje een chaotische boel, maar wat een lekker chaotische boel! Meer ‘metal’ dan bevriende bands uitnodigen op het podium wordt het niet en de samenhorigheid die het uitstraalt gaat ook over op het publiek. Zeer gesmaakt!
De hoofdrol vanavond was uiteraard weggelegd voor Bütcher. Het betrof uiteindelijk wel de release show voor ‘hun’ splinternieuwe album ‘666 Goats Carry My Chariot’ en splinternieuw mag je hier heel letterlijk nemen, want net vandaag werd de plaat op de wereld losgelaten. Watain-gewijs, maar dan in het klein, met kandelaars, vuur en rook, kwam de band op en liet er verder niet veel gras over groeien.
Met de heerlijk bombastische en overdreven epische intro ‘Inauguration Of Steele’ en de daarop volgende solo van ‘Iron Bitch’ was de start gemaakt voor een potje recht-in-je-smoel heavy metal! Wie trouwens ook terug te vinden was in de zaal: zanger/gitarist Joe van de Evil Invaders. Natuurlijk om te genieten van dit thrash/speed avondje uit de oude doos, maar mijn euro viel pas toen ik naast de vier vaste leden van Bütcher nog een tweede gitarist op het podium zag. Joe kwam dus ook kijken naar zijn eigen gitarist Max en hoe die samen met KK Ripper de bezwete atmosfeer doorkliefde met snerpende riffs. Of dit een eenmalige gebeurtenis was, zal de toekomst uitwijzen, maar ik vond het in ieder geval een extra pluspunt. Tijdens ‘45 RPM Metal’ moest ik denken aan de begindagen van Metallica, toen alles nog retesnel mocht, zelfs moest gaan en de enigen die nog stil bleven staan in de zaal, waren diegenen die hun wisselgeld aan de toog aan het wegsteken waren.
Het publiek had al een paar aanstekelijke optredens gezien, maar het showgehalte en bijhorende uitstraling van Bütcher is nu eenmaal van een andere orde. De intensiteit waarmee Hellshrieker en z’n maats tekeer gingen, was alsof het de laatste keer was dat ze hun ding mochten doen. De frontman weet het publiek als geen ander te bespelen en op te zwepen, maar het is de uitstraling van z’n eigen enthousiasme dat het zo authentiek maakt. Rauwe oerkracht is wat de band uitstraalt, weliswaar met een licht overdreven theatrale manier van doen, maar als je jezelf niet al te serieus neemt, kom je daar terecht mee weg. Het epische titelnummer ‘666 Goats Carry My Charriot’ (met zalige King Diamond falsetto!) dat toch lichtjes afwijkt van de rest van hun repertoire, ging er ook in als zoete koek, net als ‘Brazen Serpent’. Met een leuke versie van ‘Hit The Lights’ van Metallica en enkele speed knallers als ‘Thermonuklear Road Warrior’ en ‘The Blakk Krusader’ van de debuutplaat ‘Bestial Fükkin’ Warmachine’ ramde Bütcher een must headbang einde aan memorabele avond. Zelfs een klein technisch oponthoud was geen obstakel voor deze pletwals.
Na de show was het leuk rondhangen met de gasten van de aanwezige bands en wie nog een vinylversie van het nieuwe Bütcher album wou, was eraan voor de moeite, want het laatste exemplaar was al lang voor hun optreden uitverkocht. Dit was een ouderwetse speed/thrash/heavy metal avond met steengoede bands, een goed geluid vanaf de eerste noten, een kennerspubliek, goed bier en een leuke sfeer. Je moet Bütcher in ieder geval minstens een keer in je leven live aan het werk gezien hebben, maar ook Schizophrenia, Aggressive Perfector en Hexecutor (check dat bandlogo!) zijn stuk voor stuk te volgen bands. Een minpunt toch: in alle drukte en het nuttigen van voldoende alcohol om m’n korte termijngeheugen om zeep te helpen ben ik vergeten het album van Hexecutor aan te schaffen, zonde! En ’s anderendaags werd het helemaal pijnlijk toen ik pokkevroeg moest opstaan om met m’n dochter naar haar voetbalmatch te gaan, maar ik zou het zo weer met alle plezier overdoen!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over Bütcher.