Na drie songs alleen gespeeld te hebben roept Bruce zijn compaan Jon Sykes erbij die hem in eerste instantie alleen vocaal ondersteunt in het bijzonder fraaie ‘Cut The Flowers’. Heel mooi, die subtiele tweede vocale partij van Sykes; hij leunt lekker tegen de klankkleur van Soord aan. Op die momenten doet de muziek én de uitvoering daarvan me sterk denken aan bijvoorbeeld Radiohead. Bij het navolgende ‘Solitary Path Of A Convicted Man’ komt ook Tash met haar drumpartijen erbij en ronkt de bas van Sykes voor het eerst mee. Iets teveel zelfs; de subs van de Cacaofabriek draaien overuren! Soord weet zijn nervositeit goed te verbergen; alleen tussen de nummers door merk je dat hij wat gespannen is. Hij krijgt zijn gitaar soms wat moeilijk gestemd, hij prutst wat aan zijn Apple omdat hij niet de juiste songs daarop kan vinden en nog zo wat van dat gefriemel. Hij merkt soms dat sommige zaken niet helemaal lopen als verwacht of wordt hij anderszins verrast, maar eigenlijk past dat ook wel weer perfect bij de setting: het gaat hier echt om een uniek optreden, voor zowel muzikant als publiek. En samen genieten ze met volle teugen van deze avond. Het publiek luistert ademloos naar prachtige songs als ‘Buried Here’, ‘All This Will Be Yours’ en ‘One Day I Will Leave You’. Songs die nog meer tot de verbeelding spreken wanneer Soord vertelt over het hoe en waarom van deze liedjes.

Vrijwel alle songs van zijn laatste album komen voorbij, aangevuld dus met enkele songs van zijn solodebuut (‘The Odds’, ‘Willow Tree’) en nog wat The Pineapple Thief materiaal (‘Snowdrops’). Het geluid is fantastisch, het licht en de rook complementair en het hele plaatje dus een feest voor de liefhebber van kwaliteitsmuziek. Het drietal verlaat nog geen 20 seconden het podium om vervolgens weer terug te keren en te zeggen dat het eigenlijk flauwekul is om het podium te verlaten voor de toegift. En dat vind ik ook. Als het publiek wordt gevraagd welke song men graag zou willen horen, wordt vervolgens vrijwel het hele oeuvre van The Pineapple Thief door de zaal geschreeuwd, tot hilariteit van de muzikanten. Eigenlijk heeft men zich namelijk niet voorbereid op nog een song. Daarom wordt nogmaals het fraaie ‘All This Will Be Yours’ gespeeld, in een nog mooiere uitvoering dan de eerste keer. Na afloop dankt Soord het publiek zeer uitgebreid en dankt ook de Cacaofabriek en haar personeel voor het feit dat hij daar kon spelen. Mooi om te zien en horen dat er dus nog steeds échte (muziek)liefhebbers zijn.