Botis is een Amerikaanse band, afkomstig uit de diepten van Philadelphia. Zij brengen deze maand een album uit dat een ideale mix is van black metal en thrash metal. Die mix is niet het enige wat opvalt, dat is namelijk ook de mathematische benadering van hun muziek. Een stukje mathcore is dus ook onderdeel van het totale geluid en alles bij elkaar heeft het iets verfrissends.

Hoewel we alle genres die de band hanteert afzonderlijk al eerder hebben gehoord en deels ook wel een mengeling daarvan, op ‘Grand Abominations’ klinkt het als geheel toch redelijk nieuw. Gitarist Erik Levitsky weet een nummer op te bouwen rond één basisriff en weet daar iedere keer weer een song interessant mee te houden. Drummer Greg Bogart weet subtiel alle gaatjes dicht te slaan en komt ook met creatieve ritmische patronen. ‘Serpentine’ is een goed voorbeeld van het creatief omgaan met de riff en het ritmisch inventief invullen van de song. Het navolgende ‘Yggdrasil’ biedt hetzelfde, alleen in een iets lager tempo. De stem van Peter Hraur, tevens producer van het album, blijft voornamelijk in de black metal regionen hangen, maar past prima binnen de kaders van de muzikale krachtpatserij van de band. ‘The Magus’ is door zijn stem op het eerste gehoor meer een black metal song, maar blijft een death metal ondertoon houden.

Veel aandacht is er ook voor het verder inkleuren van de songs, middels wat achtergrondkoren en ambient passages, en dit geeft de songs ook een verdere diepgang die veel genregenoten ontberen. ‘Grand Abominations’ is een complex stukje werk, maar het blijkt een album dat verslavend is omdat die complexiteit het luisterplezier niet in de weg zit. Dat plezier wordt alleen maar versterkt door die onverwachte wendingen en wisselingen in tempo en vooral door de inventieve muzikale vindingen van de band, die de black metal uit Amerika nog maar eens extra op de kaart zetten.