‘Vulture Culture’ is alweer het vierde album voor deze toch wel opmerkelijke Zweedse band. Hun voorgaande album ‘Repeat Until Death’ was een zalige mix van metal, doom, sludge en rock ‘n’ roll. Op ‘Vulture Culture’ wordt dat nog verder uitgebouwd en de nummers zijn iets langer. De band werd ook uitgebreid met een derde gitarist. Zijn gitaarwerk is ronduit fantastisch en de gitaarsolo’s bruisen van energie en melodie. De band vragen naar hun invloeden geeft een eindeloze lijst als resultaat. Zo bestaat de zes minuten durende opener ‘A Ladder – Not A Shovel’ maar liefst uit drie verschillende delen. Het rockende, epische en overweldigende begin heeft datzelfde overdonderde stadion effect dat je enkel hoort bij Queen en Muse. Om dan over te schakelen naar wat zowat de lekkerste vuile rocksong in jaren moet zijn. De rauwe maar toch catchy zang van Feffe maakt het helemaal af. Het nummer eindigt met een pop/rock passage waar Feffe laat horen dat ook over een warm en helder stemgeluid beschikt.

Dat catchy maar ook wat vunzig rock ’n roll geluid is duidelijk het handelsmerk van Bombus. Hoe je het draait of keert, het grijpt de luisteraar helemaal bij de strot. Het ook als video uitgebrachte ‘Mama’ is nog zo een uitzonderlijk nummer. Duistere rock waarbij mama synoniem staat voor onze aarde. ‘It’s All Over’ draait over verloren liefde en werd in een rauwe ballad gegoten. Voor de rest is het genieten van uitstekende (hard) rock met riffs en leadgitaar die niemand zal kunnen weerstaan. Je hoort in hun muziek heel wat invloeden van andere bands, maar eigenlijk is er geen enkele andere band die klinkt zoals Bombus.