Blind Guardian in Poppodium 013, Tilburg – 26 mei 2024
“Blijkbaar heeft Blind Guardian zo’n betoverende werking dat ik de weinige principes die ik heb overboord gooi.“
Al een paar jaar kijk ik uit om Blind Guardian weer live te zien. Ik luister al bijna dertig jaar naar deze power metal pioniers, nadat een vriendin uit Italië mij een cassettebandje had gestuurd met daarop ‘Imaginations From the Other Side’. Dat album is nog steeds mijn favoriet, maar ‘The God Machine’, uit 2022 alweer, is de reden voor deze tour.
3 juni 2024 I Tekst en fotografie: Bart Meijer
We beginnen de avond op gepaste toon bij een nabijgelegen biercafé in het grijze doch enigszins charmante Tilburg. Na twee Gulden Draak en een bruine fruitschaal begeven we ons richting het poppodium van deze metal-hoofdstad. De set van het Deense Manticora, die ook al weer tijden aan de weg timmert, is al in volle gang en laat vol overtuiging zijn versie van power- en progressieve metal door de zaal schallen. Als ik op uiterlijk af moet gaan, en dat mag helemaal niet, dan lijkt het er op dat ieder bandlid behalve de zanger een vaste baan heeft. Niks ten nadele van hem, overigens, want zijn lange haren en tomeloze enthousiasme zijn dingen die ik erg waardeer. De rest van het publiek ook, want als de band set sluiter ‘A Long Farewell’, een titel die om meerdere redenen toepasselijk is, inzet zijn er al heel wat mensen die uitbundig staan te headbangen, meezingen en met vuisten in de lucht slaan. Een luid applaus valt Manticora ten deel als ze vaarwel zeggen.
Dan begint het wachten op de hoofdact, Blind Guardian. Het moment tijdens een concert waar ik vaak erg slecht in ben om doorheen te komen. Ik heb een goede plek in de zaal. Is het verstandig om nog even naar het toilet te gaan? De bar is niet heel ver weg, haal ik nog een drankje? Is het daadwerkelijk nodig om de instrumenten nog een keer te stemmen? Hmm, nog twintig minuten. Gelukkig heb ik gezelschap en worden deze twintig minuten goed overbrugt. Dan dimmen de lichten weer en verschijnen er zes silhouetten op het podium. Zanger Hansi heeft al jaren geleden zijn basgitaar aan de wilgen gehangen, vandaar een live bassist, en, zoals gewoonlijk, heeft zich een toetsenist bij de groep gevoegd.
En dan, dan barst het los! Yes, ‘Imaginations From the Other Side’ is de opener en alhoewel dit me een paar decennia terug de tijd in neemt (niet raar voor een band die ook over tijdreizen zingt) klinkt het nummer hier in 2024 nog steeds even krachtig en sterk. Ik merk tot mijn verbazing dat ik iets doe wat ik eigenlijk verschrikkelijk vind: luidkeels meezingen! Bij de muziek die ik tegenwoordig vooral luister (doom en stoner) is dat hoogst ongepast en bij veel heavy- en power metal bands vind ik het wat genant, maar blijkbaar heeft Blind Guardian zo’n betoverende werking dat ik de weinige principes die ik heb overboord gooi.
En dus begint een wonderlijke tocht door fantastische tijden en landen waarin het album ‘Nightfall in Middle-Earth’ toch vooral centraal staat. Met in de hoofdset kneiters ‘Nightfall’ en ‘Time Stands Still’, en in de toegift later op de avond nog twee stuks. Hansi spreekt het publiek met enige regelmaat toe en het is aanschouwelijk dat deze man al lange tijd ervaring heeft als frontman en charismatische zanger. Hij zit duidelijk goed in zijn vel en zijn stem is nog net zo goed als – wellicht nog beter dan – in de jaren tachtig en negentig. Niet alleen hij, maar ook gitaristen Marcus en André, ervaren rotten, zijn in topvorm en toveren elke riff en solo zo uit hun instrument.
Het eerste nummer van het nieuwe album dat ingezet wordt is ‘Blood of the Elves’, en ook deze wordt goed ontvangen en meegezongen door het publiek. Wat ik fijn vind om te merken is dat de wat jongere bezoekers om mij heen ook de oude teksten zonder moeite opdreunen. Dat geeft hoop, want Blind Guardian is toch een iets meer uitdagende band dan bijvoorbeeld het meer populaire Arch Enemy of Within Temptation. Er volgen twee oude goude nummers, die er lekker doorheen timmeren, waarna het heerlijke ‘Violent Shadows’ ten gehore wordt gebracht, ook afkomstig van het nieuwste album. Er wordt, met name tijdens sommige refreinen, gebruik gemaakt van enorme vlammenwerpers vooraan het podium. De warmte hiervan schuift over de voorste rijen heen als een warme deken in een al warme zaal. Maar dit doet niks om het enthousiasme van het publiek in te tomen. Integendeel, het zweept ze alleen maar meer op. Ook tijdens een wat rustigere ballad zoals ‘Skalds and Shadows’.
Als het derde en laatste nummer van ‘The God Machine’, ‘Deliver Us From Evil’ (en ik krijg gewoon weer kippenvel als ik er aan terugdenk), de revue heeft gepasseerd volgen nog de eigenlijk verplichte nummers ‘The Bard’s Song’, ‘Born in a Mourning Hall’ en ‘Lost in the Twilight Hall’ – welke volgens mij alle strotten in de zaal tot de laatste aan toe open krijgt. Maar ja, dit is één van de meest iconische Blind Guardian tracks in hun oeuvre, dus vreemd is het niet. Dan lijkt de show voorbij, maar we missen nog een paar nummers die steevast wel worden gespeeld tijdens hun shows. En iedereen weet ook eigenlijk wel dat de band na luid applaus weer op het podium verschijnt.
Dat gebeurt. En iedereen, zowel publiek als band, heeft nog meer dan voldoende energie en zin om een toegift van nog zes liedjes te gaan beleven! Voor mij een fijne verrassing, ik had hem nog niet eerder live aanschouwd, ‘Sacred Worlds’ was het begin van deze tweede set. Wederom strak en foutloos neergezet. Even een rustig moment met ‘Lord of the Rings’, dat voor het grootste deel door het publiek wordt gezongen, voor we nog een driekoppige storm in worden gesleurd, eindigend met ‘Majesty’. Goh. Dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen en als de band het podium verlaat loop ik met een grote grijns de zaal uit, op weg naar de uitgang.
Het is merkwaardig dat Blind Guardian op de ‘The God Machine Tour’ een lange set speelt met slechts drie nummers van dit album, en zich toch vooral beroept op de klassiekers. Ik denk niet dat er iemand is die daar over zal klagen: de show was intens, strak en bijzonder aangenaam om bij aanwezig te zijn geweest. Persoonlijk zou ik het echter niet vervelend vinden als de band, die ook met de afgelopen drie á vier albums heeft laten zien innoverend en relevant te zijn, een keer met een nieuwe en verrassende setlist op de proppen komt. Dat gezegd hebbende heb ik, en velen met mij, enorm genoten van de heren uit Krefeld, Duitsland.
