Het Deense doom/gothic metal collectief dat omstreeks de eeuwwisseling twee puike albums maakte, ‘Times And Unknown Waters’ (2000) en ‘A World To Drown In’ (2003), is terug met nieuw werk! Dat is een bijzonder leuke verrassing, want de melancholieke, edoch stevige muziek van Blazing Eternity zal fans van Katatonia, Paradise Lost, Saturnus, Autumnblaze of October Tide zeker doen watertanden.

Waarom hebben we ze destijds uit het oog verloren? Wel, in 2004 hield de band op te bestaan tot 2011/2012. Toen speelden ze vier concerten in Duitsland en Denemarken, maar daar hield het voorlopig mee op. In het geheim begon men wel aan nieuw materiaal te werken in 2018. De bandleden werden echter niet gespaard, want eerst overleed de vrouw van zanger Peter Mesnickow en daarna hun live-toetsenist Jens Hansen. Dat waren twee gebeurtenissen die een verregaande invloed hadden op het nieuwe materiaal, maar het leidde uiteindelijk ook tot het vervolmaken van ‘A Certain End Of Everything’. De huidige bezetting bestaat uit drie oorspronkelijke leden die in 1993 de band oprichtten: buiten Peter als zanger ook Morten Kroll Lybecker (gitaar, bas, synths) en drummer Lars Riis Korsholm. Op het album horen we aanvullende keyboards door Flemming Kaspersen. Het album werd gemixt en gemastered door Markus Stock (Schwadorf van Empyrium, The Vision Bleak) en dat maakt de cirkel rond, want dat deed ie ook bij de twee eerste albums. Het moet een nostalgisch moment geweest zijn, want de sound van Blazing Eternity is geen sikkepit veranderd.

Het is nog steeds heerlijke weemoedige, atmosferische, epische doom/gothic, overgoten met sierlijke huilende gitaarsolo’s, zwevende keyboards en de schorre, maar verstaanbare grunts van Peter. De muziek is triest, maar wel met een zekere schoonheid begiftigt, zodat er steeds een sprenkeltje hoop opdoemt aan de horizon. Dat zit al meteen raak met opener ‘One Thousand Lights’ dat redelijk uptempo is ondanks een ‘gloomy’ sfeer, maar o zo aanstekelijk. Het genre is aan deze band wel toevertrouwd, dat is duidelijk! Even houdt men in, even verstilt men met tokkelende gitaren, maar het geheel is slepend en stuwend tegelijk. Een klassiek klinkende intro is het begin van ‘The Secrets Of White’, traag met mooie leads en volumineuze grunts. In het titelnummer is er dan weer een echo van cleane zang. Meer cleane zang manifesteert zich ook verderop in ‘Your Mountains Will Drown Again’, dat na enkele trage songs weer vrij uptempo en catchy is. Gotische invloeden komen het meest voor in ‘No Bringer Of Light’, terwijl de trage afsluiter ‘The Bells’ een rijkdom aan knappe melodieën, zwevende gitaren en zalvende toetsen vertoont. De overeenkomsten met Saturnus zijn niet alleen muzikaal en geografisch (ook een Deense band), twee van de drie live krachten speelden voorheen in Saturnus, meer bepaald gitarist Kim Larsen en toetsenist Anders Ro Nielsen (ook nog bassist Magnus Ringling op het podium). Markus Stock zal zich ook in zijn element gevoeld hebben. De juweeltjes die Blazing Eternity ons schenkt zijn zeldzaam, maar echt de moeite waard om te leren kennen als melodieuze doom liefhebber!