Kev Riddles’ Baphomet is een project dat opgestart is door Kevin “Skidz” Riddles, die bekend is van de Britse metal act Tytan en vanwege zijn bijdrage aan de klassieker ‘Angelwitch’ van de gelijknamige band. Het zal dan ook niemand verbazen dat het optreden vooral gebaseerd was op dit meesterwerk en met nummers als ‘Baphomet’, ‘Confused’, ‘Sweet Danger’, ‘White Witch’ en natuurlijk ‘Angel Witch’ wist men het publiek zeker te vermaken. De humoristische anekdotes die Kevin tussen de nummers aanhaalde hadden zeker een bepaald meerwaarde, maar haalden ook een beetje de vaart uit het optreden. Dat neemt niet weg dat met name de erg beweeglijke gitarist Chris Borsberry wist te overtuigen, al dient te worden gezegd dat het geluid wat dunnetjes klonk als hij zijn gitaarsolo’s inzette. Overtuigend klonk zeker ook zanger Tony Coldham, die ondanks zijn imposante voorkomen zeker geen adem tekort kwam om zijn vocale capaciteiten te tonen. Natuurlijk zorgde het bekende materiaal voor een behoorlijk goede respons vanuit de inmiddels aardig volgelopen zaal en dat was mijns inziens ook niet meer dan terecht.

Toen de jonge Duitse band Vulture het podium betrad was het wel even schakelen want de ultra-snelle speed metal van deze heren stond toch wel even in schril contrast met het meer mid-tempo materiaal van Kev Riddles’ Baphomet. Dat neemt niet weg dat Vulture wel de nodige indruk wist te maken met hun energieke songs en al gauw werd er een behoorlijke moshpit gevormd. Ook Vulture had te maken met een ziektegeval, want hun gitarist M. Outlaw moest verstek laten gaan. Gelukkig werd hij zeer adequaat vervangen door Blizzen’s Marvin Kiefer en Bütcher-gitaristen Max Mayhem en KK Ripper, die ieder een aantal nummers voor hun rekening namen. Daar het Vulture materiaal er op een enorm tempo doorheen gerost werd, lag een bepaalde mate van eentonigheid op de loer maar ik moet zeggen dat ik me geen moment verveeld heb tijdens hun set. Frontman L Steeler had een bepaalde arrogante maar toch charmante uitstraling en wist de aanwezigen op een goede manier aan te sporen om deel te nemen aan hun persoonlijke feestje. Een rommelige, maar toch erg goed gesmaakte cover van Metallica’s ‘Metal Militia’ sloot het Vulture-optreden dan ook in stijl af.

Het Engelse gezelschap Praying Mantis was mijns inziens een wat vreemde eend in de bijt, daar hun song materiaal een stuk melodieuzer van aard is dan hetgeen de rest van de bands ons voorschotelde. Dat neemt niet weg dat ik erg genoten heb van hun show en met name wereldzanger John Jaycee Cuijpers wist de nodige indruk te maken. Ze speelden een mix van ouder en recenter materiaal en mede dankzij hun spontane en laagdrempelige podiumpresentatie wisten ze de vele aanwezigen voor zich te winnen. Gitaristen Andy Burgess en Tino Troy zorgden voor de nodige melodieuze (twin) gitaarriffs en solo’s en hun A.O.R.-getinte materiaal werd zeker op de juiste waarde geschat.