Als er een band is die de afgelopen tijd heel hard aan de weg heeft lopen timmeren dan denk ik gelijk aan Black Road. Door zelfpromotie en social media hebben ze zichzelf goed in de kijker weten te zetten en mogen ze openen voor bands als Pentagram en Kadavar. Uiteraard moet je jezelf dan nog bewijzen tegenover het publiek en dat deden ze in 2017 met hun EP ‘Black Road’. Nu presenteert dit stoner kwartet uit Chicago hun eerste langspeler: ‘Witch Of The Future’.

Black Road heeft de bluesy stoner rock die we op de EP hoorden omgeruild voor een zwaarder, meer metal-achtig geluid. Het is nog steeds duidelijk stoner maar is ruim voorzien van doom invloeden, en we horen langzame riffs en ritmes, die hier en daar herkenbaar zijn als een ode aan bijvoorbeeld Sabbath. De nummers hebben veel herhalende passages en bevatten toch elk passende variaties in tempo en melodie om niet te vervallen in enkel muren van fuzz. De gitaarsolo’s zijn verrassend in dat je ze niet per se zou verwachten in dit genre, maar ze vallen prima op hun plek. De stem van Suzi klinkt krachtig en helder en draagt bij aan het kenmerkende geluid dat de band aan het ontwikkelen is.

De nummers variëren van zorgvuldig opgebouwde, lange chansons zoals de titelsong, tot kortere, krachtige tracks en wat telkens opvalt is dat gitarist Tim gewoon lekker gitaar aan het spelen is. Hij pakt zijn riffs, zijn solo’s en breidt dit onder begeleiding van de ritmesectie uit tot iets groters, waardoor je het gevoel krijgt dat je naar een goede jamsessie aan het luisteren bent. Hierdoor komen de stukken heel spontaan en mellow over. De bonustrack, ‘Lament’, is opmerkelijk omdat het enkel pianospel is, maar valt niet uit de toon omdat de melodie herkenbaar is van eerdere nummers. Voor mensen die Black Road al kennen zal dit een aangename ontwikkeling zijn en voor hen die op zoek zijn naar iets nieuws is dit zeker het proberen waard.