De Noorse band Big Muff 68 is een grappig bedoelde gimmick die zogenaamd vanuit hun thuisbasis Thailand de wereld gaat veroveren met een eigen bedachte nieuwe muziekstroming: Swing Metal. De ritmesectie bestaat uit Chris Bartender op drums en Bass Frehley op basgitaar. Dan weet je het wel: hilariteit alom!

Serieus nemen kan ik Big Muff 68 natuurlijk niet. De heren pretenderen zelf muziek uit de jaren twintig tot en met de jaren negentig van de vorige eeuw in hun muziek te incorporeren en noemt daarbij als voorbeelden swingende drums uit de jaren ’40, de vuiligheid uit de fifties, en het modebeeld uit de jaren ’70.

Het is mij allemaal niet zo opgevallen. De praatjes in de bio moeten verhullen dat Big Muff 68 matige hardrock maakt die best aardig wordt uitgevoerd maar nergens bijzonder is of blijft hangen. Vrouwelijke vocalen toevoegen aan je muziek (‘Watch My Back’ bijvoorbeeld) is niet erg speciaal en maakt een matig liedje niet ineens swingend.

‘Swing Metal’ moet je dus eigenlijk lezen als ‘Matige Hardrock’. Wat dat betreft heeft Big Muff 68 (wel een tien met een griffel voor de bandnaam) een verkeerde titel gekozen voor hun debuutplaat maar ook een verkeerde publiciteitsmanager. Gebrek aan muzikaal talent maskeren met wel heel erg flauwe humor gaat niet werken. Bij mij niet, in ieder geval.

Grappig bedacht allemaal, maar ga eerst maar eens fatsoenlijke nummers schrijven. Tien punten voor de bandnaam, veertig voor de inhoud.