‘Volume & screaming from Galicia’. Nee, die samenvatting over het Spaanse Bala heb ik niet zelf bedacht. Het zijn de woorden waarmee de meiden hun eigen muzikale uitspattingen samenvatten. En eerlijk gezegd, beter had ik het werk op ‘Maleza’ (Spaans voor kreupelhout, altijd fijn zo’n zinloos feitje) van het tweetal uit Galicië niet kunnen formuleren.

Op ‘Maleza’ brengen Anxela Baltar (vocalen en gitaar) en Violeta Mosquera (zang en drums) een combinatie van grunge, punk en stoner rock. Tracks als ‘Agitar’, ‘X’ (what’s in a name?), ‘Cien Obstáculos’ en ‘Una Selva’ zijn gebouwd op pit, bravoure, energie, onbevangenheid en onstuimigheid en zijn veelal kort maar krachtig. Met een speeltijd van vierentwintig minuten, verdeeld over negen tracks, gaat ‘Maleza’ niet in de boeken als een lang album. Is dat erg? Zeker niet, ‘Maleza’ is bits en bijtend, en moet het daar ook van hebben. Ondanks de scherpte is het geheel geen zware kost om te verteren; door af en toe wat te spelen met de dynamiek en intensiteit (‘Hoy No’, ‘Mi Orden’, ‘Quines Entrar’) en doordat de tracks verre van complex zijn, is Maleza’ goed te behappen. Je zult het aan de titels van de tracks al hebben afgeleid: het volledige album is, net als alle sociale media van het tweetal, volledig in het Spaans.

‘Maleza’ is voor velen waarschijnlijk net als het consumeren van typisch Galicische specialiteiten, zoals pulpo a la gallega (stukjes gekookte octopus met zout, paprikapoeder en olijfolie), pimientos de padrón (groene Galicische pepers), percebes (eendenmosselen) of Queimada (het drinken van dit alcoholische drankje gaat gepaard met een eeuwenoude traditie van magische spreuken en blauw vuur); de één likt er zijn vingers bij af, de ander waagt zich er niet eens aan. Tot welke categorie reken jij jezelf? Gaat voor jou de typische Nederlandse spreuk ‘Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet’ op? Of val jij voor deze Spaanse authenticiteit?