Arjen Lucassen, het brein achter Ayreon, kan toch wel een van de grootste (progressieve) rock/metal artiesten van Nederland worden genoemd. Want hoeveel mensen kunnen er zeggen dat ze vier aaneengesloten concerten in de 013 uitverkopen? De eerste keer dat Lucassen dat voor elkaar kreeg was tijdens de Ayreon Universe Live shows in 2017, tot verbazing van de man zelf. Twee jaar later deed hij het gewoon nog een keer maar dit keer ter ere van het twintigjarige bestaan van, misschien wel zijn belangrijkste album, ‘Into The Electric Castle’. Vorig jaar in september stond er een buslading aan artiesten op het podium in Tilburg om het iconische album integraal te vertolken. Ik was er ook bij om daar een live review van te schrijven en was zéér enthousiast, dat maakt het extra leuk dat ik nu een stuk kan schrijven over het live album die op 27 maart wordt uitgebracht onder de noemer ‘Electric Castle Live And Other Tales’.

Hoewel ik dagenlang kan schrijven over Lucassen’s muziek, en in het bijzonder over ‘Into The Electric Castle’, zal ik het toch moeten beperken tot een leesbaar geheel. Wie erbij was zal kunnen beamen dat het optreden van hoog niveau was, wat natuurlijk ook niet anders kan met de top muzikanten die meespeelden. De live registratie is ook van hoog niveau, beter zelfs dan de twee optredens die ik heb gezien. Waar tijdens mijn concerten hier en daar nog een schoonheidsfoutje te ontdekken was kan ik daar nu niets meer van zeggen. Ook hoor je dat er veel werk in het album is gestopt, zowel in beeld als geluid vind ik dat de kwaliteit een stap vooruit heeft gemaakt ten opzichte van het ‘Ayreon Universe Live’ album. Het geeft zo echt een goed beeld van het concert en je krijgt het gevoel alsof je er zelf bij was. Welke nummers er gespeeld werden is natuurlijk geen verassing, maar misschien wel dat het hoogtepunt van het album niet van ‘Into The Electric Castle’ komt. Hoewel er vele hoogtepunten zijn, zoals ‘Across The Rainbow Bridge’, ‘Valley Of The Queens’, ‘Cosmic Fusion’, ‘The Mirror Maze’, en nog vele anderen, maar het absolute hoogtepunt voor mij is het onverwachte ‘Twisted Coil’. Guilt Machine is een van de weinige project van Lucassen die mij nooit echt heeft geraakt, maar Damian Wilson’s vertolking van dit liedje is waanzinnig. Nee, Jasper Steverlinck is echt geen pannenkoek, maar Wilson doet wat maar weinig anderen kunnen, hij tilt een heel goed liedje naar een nóg hoger niveau. Toch zal ieder zijn of haar eigen hoogtepunt vinden, want eigenlijk is elk liedje een hoogtepunt, op misschien ‘Kayleigh’, de enige cover op het album, na dan.

De vraag is eigenlijk, wie zou dit album eigenlijk nou moeten aanschaffen? Als je fan van Ayreon bent dan moet je dit album gewoon hebben. Je was er bij en dan heb je een mooi aandenken of je kon er niet bij zijn en dan moet je het zien. Voor eenieder die niet in deze twee groepen valt, tja, dan weet ik niet of dit wel het album is om aan te schaffen. Het wel echt een mooi product geworden, een echte must-have voor de fans. Ik zie dan ook geen reden waarom Lucassen over zo’n anderhalf jaar niet  nog een keer op de planken kan staan, maar dan met ‘The Dream Sequencer’ en/of ‘The Universal Migrator’. Met ‘Electric Castle Live And Other Tales’ bewijst Lucassen waarom hij een van de grootste (progressieve) rock/metal artiesten van Nederland is, hoewel maar relatief weinigen zijn naam zullen kennen. Echter Floor Jansen was tot vorig jaar ook onbekend in Nederland, wie weet wat Lucassen in de toekomst te wachten staat.