Armenië is niet echt een land dat gezegend is met een florerende metal scene en daarom zijn er slechts enkele bands in ons favoriete genre actief in dat land. Eén van die Armeense bands is Ayas, die reeds in 1987 zijn opgericht en die in 1988 in eigen beheer hun enige album ‘Yerklink U Yerkir’ op de markt brachten. Door de zeer beperkte distributie-mogelijkheden zijn er maar weinig mensen die ooit van die plaat gehoord hebben, maar daar probeert het Zweedse label I Hate Records nu verandering in te brengen. Middels een bijzonder fraai vormgegeven digipack (met een zeer informatieve en uitgebreide biografie) wordt het enige Ayas album nu onder de naam ‘Heaven And Earth’ als 2-CD package opnieuw beschikbaar gemaakt. Op het eerste schijfje vinden we het originele ‘Yerklink U Yerkir’ album aangevuld met enkele nummers van de in 1991 verschenen demo ‘Dazan Bacht’, terwijl de tweede disc alternatieve versies bevat van een aantal nummers van de debuutplaat alsmede ook wat extra bonus materiaal.

Dat klinkt allemaal heel erg goed, maar is het song materiaal van Ayas ook werkelijk de moeite waard? Daar moet ik helaas een erg diplomatiek antwoord op geven: ja en nee. In essentie bevatten de nummers op deze dubbelaar voldoende aanknopingspunten om de aandacht te trekken en meestal ook nog vast te houden, maar de redelijk erbarmelijke geluidskwaliteit doet enorm veel afbreuk daaraan. Natuurlijk is het te begrijpen dat een Armeense band in de jaren tachtig niet echt over een erg groot budget kon beschikken, maar de hier geëtaleerde sound is zelfs minder dan menig demo uit dezelfde periode. Het synthesizer geluid is erg overheersend, terwijl ook de drumsound nogal wat te wensen overlaat. Verder missen de gitaarpartijen gewoonweg de kracht om erg veel indruk te maken en dat geldt eigenlijk ook wel voor het vocale gedeelte. Hierdoor komen nummers zoals ‘The Border Of Centuries’, ‘Bloody Beast’ en titelnummer ‘Heaven And Earth’ niet erg goed uit de verf en dat is toch wel een gemiste kans, want potentieel zijn dit gewoon erg degelijke hardrock songs.

Met het in zijn oorsponkelijke vorm opnieuw uitbrengen van dit materiaal doe je de band dan ook niet echt een plezier, want het slechte geluid is een echte “sta-in-de-weg” om van deze ‘Heaven And Earth’ te kunnen genieten. Gelukkig is de geluidskwaliteit van het tweede schijfje een stuk beter, waardoor je wel kunt horen dat de band de nodige potentie had en heeft. Het is dan ook jammer dat er niet is besloten om de originele opnamen opnieuw te mixen of helemaal opnieuw op te nemen, want daarmee zou deze plaat een stuk beter gescoord hebben. Nu zal deze visueel erg mooie digipack weinig potten kunnen breken in de hedendaagse scene en alleen interessant zijn voor mensen die kicken op het verzamelen van obscuur jaren tachtig materiaal.