We kennen de guitige Tobias Sammet als zanger van Edguy en bezieler van Avantasia, een wisselend collectief met vele gastzangers dat gesmaakte rockopera’s maakt. Sammet is een bezige bij. Als hij niet met Edguy bezig is, dan focust hij zich op Avantasia. Voor het eerst in zijn drukke carrière had hij behoefte aan enige rust. En wat deed hij tijdens deze sabbatperiode na de tournee met Avantasia twee jaar geleden? Vrijblijvend nieuwe songs schrijven. Daaruit is dan toch het achtste Avantasia album ‘Moonglow’ ontstaan, zij het met minder werkdruk en deadlines dan voorheen. Op die manier hadden de songs de tijd om te rijpen en kon Sammet – samen met zijn buddy Sascha Paeth – gebruik maken van zijn fonkelnieuwe eigen studio. De kerngroep bestaat verder – zoals altijd – uit Michael Rodenberg voor orkestratie en keyboards en Edguy drummer Felix Bohnke.

‘Moonglow’ is tekstueel een conceptalbum dat, net als voorganger ’Ghostlights’, handelt over de grote vragen in ons bestaan, al zijn de onderwerpen redelijk dromerig. Elke song gaat over een wezen dat op de wereld wordt gezet, maar daar moeite heeft om zijn draai te vinden. Het album gaat van start met het lange ‘Ghost In The Moon’ (tien minuten) waarin piano en de omfloerste stem van Tobi al spoedig aangezet worden door koorzang en orkestrale arrangementen. Sascha speelt een vurige solo, de aanpak doet een beetje aan Meat Loaf denken en naar het einde toe worden koren en piano bedachtzaam. Het blik gastzangers dat Tobi bijstaat wordt opengetrokken in het snelle, strakke ‘Book Of Shallows’. De symfonische power metal wordt opgesmukt met de zang van Hansi Kürsch (Blind Guardian) en de heel herkenbare thrash stem van Mille Petrozza (Kreator). Ook nieuw is de gastbijdrage van Candice Night, de vrouw van Ritchie Blackmore. Voor haar koos Tobi een gevoelig nummer (‘Moonglow’) dat in het refrein catchy en poppy wordt, met ‘Moonlight Shadow’ van Mike Oldfield als voorbeeld.

Het hoogtepunt van dit album is voor mij ‘The Raven Child’, een elf minuten kanjer welke begint met kalme, licht folky zang van Hansi Kürsch en na een spetterende wahwah solo terug kalm wordt met harpachtige klanken. De passievolle machozang van Jorn Lande geeft de song een viriele kracht. Hier speelt Oliver Hartmann een prachtige gitaarsolo en dan is Pink Floyd nooit veraf. Een kordaat mannenkoor duikt op, na een acceleratie is Jorn weer aan de beurt om er een energiek einde aan te breien in de stijl van ‘Heaven & Hell’ van Black Sabbath. Groots! Na het vlotte, uptempo ‘Starlight’ met Ronnie Atkins (Pretty Maids) komt Geoff Tate (ex-Queensrÿche) het toneel op voor de mooie pianoballade ‘Invincible’ meer glans te geven. Hij blijft voor ‘Alchemy’ een langere track met duistere cellolagen, zware riffs en bijzonder aanstekelijke zanglijnen. Let op de heftige gitaarsolo. Springerige toetsen en popmuziek weerklinken in ‘The Piper At The Gates Of Dawn’ (neen, geen cover van Pink Floyd) dat snel en vlot verloopt met de nodige koren. Bob Catley is zijn verhalende zelf in ‘Lavender’ en Michael Kiske mag tenslotte bewijzen dat hij nog altijd hoog kan zingen in het Helloween achtige ‘Requiem For A Dream’ dat vrolijke, melodieuze gitaren laat volgen op een symfonische start. Tot slot gaan we de dansvloer op met een cover van Michael Sembello’s ‘Maniac’ uit de film ‘Flashdance’.

Zoals steeds heeft Sammet er weer een mooi werkje van gemaakt met een keur aan gastbijdragen, een handelsmerk van Avantasia dat in maart van start gaat met de volgende wereldtournee.