Attick Demons – Daytime Stories, Nightmare Tales
Rock Of Angels Records
Release datum: 25 september 2020
“Originaliteit is in deze rockwereld met zoveel releases ontzettend belangrijk. Als je dan als een tweederangs Iron Maiden kloon klinkt, helpt dat niet echt.”
Erik Boter I 12 september 2020
Uit Portugal komt het heavy metal gezelschap Attick Demons. De geschiedenis van de band gaat helemaal terug tot 1996 (het jaar van oprichting), toch bleef het tot 2011 stil op het gebied van releases. In dat jaar verscheen de debuutplaat ‘Atlantis’. Op dat album fungeerde Paul Di’Anno (ex-Iron Maiden) als gastzanger. Het zal niet de eerst keer zijn dat ik de naam van Iron Maiden ga noemen in deze recensie. Het tweede album ‘Let’s Raise Hell’ verscheen in 2016 en vier jaar later is het tijd voor de zo belangrijke derde release in de loopbaan van een band: ‘Daytime Stories, Nightmare Tales’.
Al meteen bij de eerste twee nummers ‘The Contract’ en ‘Make Your Choice’ valt op wie de grootste inspiratie is van Attick Demons: Iron Maiden dus. Niet alleen zanger Artur Almeida lijkt op het verloren gewaande broertje van Bruce Dickinson en Blaze Bayley, ook in de opbouw van de nummers is hoorbaar gespiekt bij het Engelse metal instituut. Rustig intro, slaggitaren in ‘paardje in galop’ tempo, tempowisselingen, lekkere solo’s en een (overigens prima) zanger met enorm veel vibrato in de stem. Ja, een ‘air raid siren’ als het ware. Juist in de nummers waarbij de band een eigen smoel durft te laten zien, is het meer genieten. De riff van ‘Renegade’ (en zeker ook het duistere intro) heeft een meer eigen signatuur, al horen we later in de track toch weer Maiden terug, daarbij geholpen door de Bruce achtige zanglijnen. ‘Revenge Of The Sailor King’ begint veelbelovend en lekker rap en kent ook lekkere (solo-)gitaarpartijen. Maar ook hier, en op alle navolgende tracks, blijft de Maiden geest rondwaren. Dat is toch jammer, want als ik naar een Iron Maiden album wil luisteren zet ik ‘Powerslave’ of ‘The Number Of The Beast’ wel op. Spelen kunnen de heren wel, en met de productie is ook niet zoveel mis.
Attick Demons doet er goed aan om de volgende keer nog eens met een astraal oor naar hun eigen materiaal te luisteren alvorens ze het aan tape toe vertrouwen. Originaliteit is in deze rockwereld met zoveel releases ontzettend belangrijk. Als je dan als een tweederangs Iron Maiden kloon klinkt, helpt dat niet echt. En als dat niet lukt: gewoon een Maiden tribute band oprichten en je favoriete nummers lekker live spelen.