Ashes Of Ares – Emperors And Fools
ROAR (Rock Of Angels Records)
Release datum: 21 januari 2022
“Fans van stevige US metal in de trant van Iced Earth en Nevermore kunnen blind toehappen! Dit is slechts een duiding, want Ashes Of Ares heeft bestaansrecht op zichzelf.”
Vera Matthijssens I 3 februari 2022
Op de promotiefoto prijken Matt Barlow (zang) en gitarist/bassist Freddie Vidales in het groot, maar net als op het naamloze debuut (2013) en ‘Well Of Souls’ (2018) is het ex-Nevermore slagwerker Van Williams die dit derde studioalbum ‘Emperors And Fools’ van drums heeft voorzien. De band ontstond nadat zanger Matt Barlow in 2011 Iced Earth voor de tweede en definitieve keer verlaten had omdat hij het opkomende drukke tourschema van die band niet kon combineren met zijn drukke baan als arm van de wet en zijn familieleven.
Maar het muziek maken zit Barlow toch in het bloed en dus lanceerde hij zijn eigen, rustige project Ashes Of Ares dat als studioproject door het leven gaat. Met zo’n stem, geprezen door duizenden, en de muziekstijl die elementen van heavy en thrash metal combineert, maar heel melodieus en episch overkomt, komen we al vlug uit bij een kruising tussen Iced Earth en Nevermore en dat is ook waar je vooral aan denkt bij het beluisteren van de ruim een uur muziek op ‘Emperors And Fools’. Nu die beide bands (min of meer) op non-actief staan, is het een gat in de markt dat door Ashes Of Ares gevuld wordt en wie had dat ooit gedacht. Met andere woorden: het doet deugd om songs als ‘I Am The Night’, het stoere ‘Our Last Sunrise’ en het met tokkelende gitaren en gevoelige zang startende ‘Primed’ op hoog volume door de kamer te laten galmen.
Thrash invloeden primeren in ‘Where God Fears To Go’ met zijn vurige gitaarsolo’s en vervolgens neemt men met het titelnummer gas terug om de emotionele kant van de band te laten zegevieren. Barlow laat alle facetten van zijn stem veelvuldig aan bod komen en het geheimzinnig gesproken middenstuk van ‘By My Blade’ voegt daar nog een dimensie aan toe. Er zijn wel meer songs die rustig aanvangen met ingetogen gitaarspel, maar de dynamiek zit helemaal goed op deze plaat. De ballade ‘Gone’ doet net iets teveel aan ‘Watching Over Me’ denken, maar mede daardoor wordt het wel een knap nummer natuurlijk. De toon van het album is duister en episch. Als besluit is er nog het elf minuten durende magnum opus van deze schijf, waarin Matt Barlow en Tim ‘Ripper’ Owens de zang delen en aangezien Tim ooit Barlow verving van 2003 tot 2007 in Iced Earth geeft dit nog een aparte meerwaarde aan dit duet. Fans van stevige US metal in de trant van Iced Earth en Nevermore kunnen blind toehappen! Dit is slechts een duiding, want Ashes Of Ares heeft bestaansrecht op zichzelf.