Het heeft alweer vijf jaar geduurd eer Armored Saint ons de opvolger van ‘Win Hands Down’ (2015) schenkt, maar dat is eerder regel dan uitzondering. De in Los Angeles gevestigde band heeft sinds 1982 een stevige reputatie opgebouwd, maar heeft door verscheidene pauzes en weinig touren in Europa nooit de grote doorbraak gekend die men verdiende. Wel vind men coryfeeën als zanger John Bush en studio-wizard/bassist/componist Joey Vera in de gelederen en u raadt het al: dan kan het niet mis gaan met een stevig potje US metal.

Solide als een rots, krachtig, stoer en overtuigend. Het zijn zomaar vier kenmerken van elk album van deze Amerikanen, zo ook van dit achtste studioalbum ‘Punching The Sky’. Ditmaal had de band er wel een uitgebreid toerschema opzitten voor het vorige album vooraleer men zich in 2019 volledig kon wijden aan nieuw materiaal. Hierbij trachtte men meer to the point te zijn – behalve de opener geen lange songs – en werden de teksten van Bush zoals steeds een reflectie van deze tijd. Hoewel de noemer US heavy metal de lading dekt, is er toch veel variatie te vinden op ‘Punching The Sky’.

Opener ‘Standing On The Shoulders Of Giants’ – over volharding – laat je meteen de oren spitsen met zijn fraai begin waarin Uilleann pipes en heldere tokkelende gitaren sfeer scheppen, alvorens riff meesters Phil Sandoval en Jeff Duncan losbarsten. De krachtige stem van John Bush blijft ongeëvenaard! De single ‘End Of The Attention Span’ schiet vlot rockend los, maar laten we niet vergeten te vermelden dat elke song opgesmukt wordt door wervelende gitaarsolo’s. De percussie aan het begin van ‘Bubble’ klinkt wat mechanisch, maar het nummer kent een vertrouwd verder verloop, ditmaal met wat meer uitwaaierende, epische zangpartijen. Zo kent elke song details die bij meerdere luisterbeurten gaan opvallen, zoals de prominente bas in ‘My Jurisdiction’ of het theatrale karakter van het nogal vreemde ‘Bark, No Bite’. Wanneer Bush ietwat lijzig begint te zingen, doet het zelfs wat aan de grungeperiode denken. Dit overkwam me tijdens het grandioze ‘Lone Wolf’ en de weemoedige, maar bloedmooie track ‘Fly In The Ointment’. Energie en daadkracht te over op dit album, maar men is ook sterk in meer beschouwende momenten als daar zijn ‘Unfair’ en het eerder vernoemde ‘Fly In The Ointment’, om er ten slotte nog eens de zweep op te leggen in afsluiter ‘Never You Fret’. Voor US metal van de bovenste plank ben je ook op ‘Punching The Sky’ aan het juiste adres bij Armored Saint!