Laat ik voorop stellen dat ik enorm veel respect en bewondering heb voor het doorzettingsvermogen en de nimmer aflatende motivatie van gitarist/zanger Steve “Lips” Kudlow en zijn drummende partner-in-crime Robb Reiner. Nadat ze met ‘Hard And Heavy’ (1981), ‘Metal On Metal’ (1982) en ‘Forged In Fire’ (1983) een drietal absolute metal klassiekers op de markt hadden gebracht, die zeker niet mogen ontbreken in de platenkast van de traditionele metal fans, ging het langzaam maar zeker bergafwaarts met de populariteit van deze Canadese formatie. Dat had vooral te maken met het feit dat het songmateriaal op de volgende platen nergens ook maar enigszins in de buurt kwam bij hetgeen ze op de drie genoemde krakers lieten horen. De erg fraaie en aandoenlijke documentaire ‘The Story Of Anvil’ uit 2008 bracht een significante wijziging hierin en zorgde ervoor dat de band weer helemaal tot leven kwam en de ene toer na de andere kon doen. Mijns inziens was dat zeker een terechte beloning voor de werklust van de heren en het dient te worden gezegd dat de live-optredens altijd dik in orde zijn geweest, mede dankzij het feit dat er voor de setlist behoorlijk geput werd uit de het materiaal van de eerste drie platen. De documentaire is daarom goed geweest voor de populariteit van de band, maar heeft weinig tot niets bijgedragen tot het verhogen van de kwaliteit van het songmateriaal op de daarop volgende platen. Integendeel, albums zoals het uit 2013 stammende ‘Hope In Hell’ of het in 2018 uitgebrachte ‘Pounding The Pavement’ stonden vol met zwakke tot matige songs, die erg inspiratieloos klonken. Helaas moeten we concluderen dat ook dit nieuwe, inmiddels twintigste full-length studio-album ‘One And Only’ zich absoluut niet aan die neerwaartse spiraal kan onttrekken.

De plaat opent nog wel redelijk met het titelnummer ‘One And Only’, maar er wordt gewoonweg te weinig geboden om te kunnen spreken van een echt goede plaat, zeker met de eerste drie geweldige albums in het achterhoofd. De eerste single ‘Feed Your Fantasy’ is een draak van een nummer, terwijl ook ‘Rocking The World’ zo’n simpele, inspiratieloze rampestamper is. Ook tijdens het langzame ‘Heartbreaker’ schieten de tranen in je broek en met name het slome, saaie refrein is hier debet aan. Is er dan helemaal niets op ‘One And Only’ te vinden, dat enigszins doet herinneren aan de oude Anvil-sound? Dat dan toch ook weer niet, want zoals gewoonlijk is en blijft het drumwerk van Robb Reinier van grote klasse, maar hij kan dit (middel)matige materiaal ook niet naar grote hoogte tillen. Wanneer het tempo omhoog gaat en Lips veelvuldig zijn karakteristieke solo’s laat horen zoals tijdens ‘Fight For Your Rights’ en ‘Blind Rage’ ga je weer wat op het puntje van je stoel zitten, maar daar blijft het dan ook wel bij. Natuurlijk zal ik ‘One And Only’ zeker ook weer gaan aanschaffen om mijn Anvil-verzameling compleet te houden, maar voor het geoffreerde song materiaal hoef je dat zeker niet te doen. Ik ga ‘Forged In Fire’ nog maar eens uit te kast trekken om nog eens te horen wat deze band in potentie te bieden heeft. Jammer genoeg komt deze potentie er op ‘One And Only’ absoluut niet uit en past dit nieuwe album naadloos in het rijtje met teleurstellende platen die dit Canadese trio de laatste jaren op de markt heeft gebracht. Jammer, maar helaas…