Amorphis, Eluveitie, Dark Tranquillity, Nailed To Obscurity in 013 – Tilburg – 27 november 2022
“De opvoering van ‘Black Winter Day’ is zo’n moment waar ieder optreden van deze band door veel fans reikhalzend naar uitgekeken wordt, en uiteraard wordt dit monument van de Scandinavische metalgeschiedenis ook vandaag niet overgeslagen”
Het zijn twee bands die misschien niet de meest voordehand liggende package vormen, Amorphis en Eluveitie. Toch sloegen beide bands de handen ineen voor een dikke tour over Europees grondgebied, waaronder Nederland in de 013 te Tilburg. Met Dark Tranquillity en Nailed To Obscurity als supports viel de boel genre-technisch uit in een soort 3-1, met de ene punt voor Eluveitie. Gelukkig zit de band van Chrigel Glanzmann niet verlegen om eigen fans, en kon iedere muzikant en ook iedere bezoeker alvast toeleven naar een op voorhand al geslaagde avond in Nederlands metalparadijs 013.
7 december I Tekst: Jori van de Worp
Het was koud en winderig deze avond in November, de perfecte avond om erachter te komen dat je de 013 niet meer binnenkomt met een rugzakje en je dan gedwongen wordt een peperduur kluisje buiten het pand te nemen. Rillend in een t-shirtje (want ik ga binnen toch niet betalen voor een tweede kluisje zeker?) liep ik dus van de buitenkluis naar de ingang. Snel langs merch en bar richting zaal waar de Duitsers van Nailed To Obscurity inmiddels al zijn begonnen aan hun set. Het laatste bezoekje aan Nederland is nog niet zo lang geleden, in april stonden ze nog met Dark Tranquillity en Ensiferum in de Doornroosje te Nijmegen. Druk is het niet in de zaal, zou de concurrentie met Nightwish in de Ziggo Dome zo moordend zijn? Voor de maatstaven van deze band is het huidige publiek echter behoorlijk en het spelplezier spat er dan ook zichtbaar vanaf. De muziek van de heren is als altijd meeslepend en de haren gaan dan ook vlug de zwiep in. Slechts vijf nummers kunnen er gespeeld worden, dat krijg je natuurlijk met korte speeltijd en lange nummers. Leuk was wel dat hier ook een nieuwe single bij zat, ‘Clouded Frame’. Alles bij elkaar was het weer dik genieten en het wordt hoog tijd dat de heren eens als headliner op tour gaan!
Voor Dark Tranquillity is het laatste bezoekje aan Nederland dus evenmin lang geleden. Nu begint de zaal eindelijk goed vol te lopen, een heel omgekeerde ervaring dan in Doornroosje toen de boel bij Dark Tranquillity juist leeg liep. De setlist deze avond is lekker divers met een aantal leuke verrassingen. Zelfs ‘Cathode Ray Sunshine’ wordt gespeeld, een live primeur voor dit stuk uit 2009! De herkenbare sound van de Zweden komt live nog altijd goed uit de verf en het feit dat in de afgelopen vijf jaar zo goed als de hele band vervangen is kan je aan het geluid niet merken. Ook zanger Mikael Stanne is in goeden doen. De 013 is zijn favoriete concertzaal en hij komt er naar eigen zeggen ook graag als toeschouwer. Opvallend voor een Zweed, ik ben erg benieuwd voor welke optredens hij die reis over heeft. Naast een dikke sound is ook aan het visuele aspect gedacht, met een groot scherm achter de band waar allerlei ondersteunende animaties en lichteffecten op getoond worden. Naast de verrassende stukken zijn er natuurlijk ook de verplichte onderdelen van de setlist, zoals ‘Atoma’ en de vaste afsluiter ‘Misery’s Crown’.
De vreemde eend in de bijt van vanavond. Na alle geweld wordt er nu een podium vol folky instrumenten opgebouwd voor de eerste headliner, het Zwitserse Eluveitie. Ik zal niet onder stoelen of banken steken dat ik de band al jaren niet meer zo interessant vind omdat eindeloze line-up wisselingen bij deze band in mijn optiek tot behoorlijk verlies van kwaliteit hebben geleid. Maargoed, natuurlijk ga ik wel kijken! Openend met hun nieuwe single weet Eluveitie direct hun trouwe fans voor zich te winnen. Zelf kan ik er ook dit keer niet warm van worden, ondanks dat ook een aantal oude nummers de revue passeren. Sowieso is het vrij curieus dat je op een korte set van iets meer dan een uur kiest voor een gitaarsolo, een drumsolo én een lange encorepauze, waardoor je al bijna een kwart van de speeltijd kwijt bent. Waar veel andere bands in het genre nog een puntje aan kunnen zuigen is het feit dat Eluveitie hun rijke muziek honderd procent live speelt en niet vlucht in tapes. Helaas komt dit live toch niet zo goed uit de verf als je zou mogen verwachten, want het klinkt behoorlijk rommelig en deze band zelf heeft vroeger allang bewezen dat dit niet nodig is. Waar is toch die retestrakke band gebleven die vroeger op bijvoorbeeld Fortarock de hele weide moeiteloos plat speelde? Als na het grootse ‘Inis Mona’ het ruime uur inclusief encore is afgelopen, staan er gelukkig een hoop blije uitdrukkingen op de gezichten die uit de voorkant van de zaal weglopen. De fans hebben zich duidelijk vermaakt met het optreden en dat is uiteindelijk veel belangrijker dan de mening van, ik zal het zelf maar zeggen, één zure recensent!
De tweede headliner van deze avond is het immer fantastische Amorphis en ook deze avond was geen uitzondering op dat bijvoeglijke naamwoord. Waar de band tijdens het eerste nummer ‘Northwards’ nog wat problemen had met het geluid zijn de problemen gelukkig opgelost als de band vervolgt met een tweede nieuwe song, ‘On The Dark Waters’. Hierna is het tijd voor de klassiekers waarbij we met onder andere ‘Death Of A King’ en het antieke ‘Into Hiding’ niet teleurgesteld worden. Het zinderende zestal onder bezielde vocale leiding van Tomi Joutsen heeft het publiek stevig bij de kloten en zelfs een geluidstechnisch euvel tijdens ‘Seven Roads Come Together’ haalt de flow er niet uit. De opvoering van ‘Black Winter Day’ is zo’n moment waar ieder optreden van deze band door veel fans reikhalzend naar uitgekeken wordt, en uiteraard wordt dit monument van de Scandinavische metalgeschiedenis ook vandaag niet overgeslagen. Persoonlijk ben ik vooral blij verrast door de vier nieuwe nummers die de revue passeren, drie zijn er al genoemd en als vierde was er ‘The Moon’. Het album ‘Halo’ kon mij persoonlijk minder bekoren dan zijn meest recente voorgangers, maar vandaag wordt keihard bewezen dat de nieuwste composities een enorme live waarde hebben. Natuurlijk komt ook nog ‘The Bee’ voorbij, en als uiteindelijke afsluiter is er het traditionele ‘House Of Sleep’. Tijd om de kou in te gaan richting Tilburg centraal!
