Tja, daar zit je dan als welwillende recensent. Je krijgt iets opgestuurd waarvan je na de eerste keer luisteren denkt, wat moet ik hier mee? Als fan van rechttoe, rechtaan hardrock, heavy metal and thrash vergt het Noorse Airbag toch behoorlijk wat van mijn aanpassingsvermogen. Zeker als in de bijgeleverde bio melding gemaakt wordt dat het vooral voor fans van Pink Floyd, Porcupine Tree en aanverwante acts is. Laat dat nou net niet in mijn smaakhoekje vallen. Maar goed, opzetten dat album en dan een oordeel vellen is het devies. Vijf nummers telt het album die bij elkaar dan wel weer 45 minuten klokken. Niet echt rock and roll dus. ‘The Century Of Self’ is het inmiddels zesde album van deze Noren. De opener ‘Dysphoria’ is een 10 minuten durende track die wel heel vaak in herhaling valt en de aandacht valt na een minuut of vijf toch wel weg. Het navolgende ‘Tyramts And Kings’ bevalt me dan een stuk beter vanwege de duwende baslijn en het fraaie gitaarspel. ‘Awakening’ is een ballad met hier en daar wat atmosferische keyboards die helaas niet de hele bijna zeven minuten kan boeien. Hetzelfde geld ook voor de laatste twee nummers op het album. Er zal ongetwijfeld een markt voor zijn. Aan mij is deze muziek echter niet besteed, het duurt me allemaal te lang en kabbelt te veel voort. Maar ben je fan van bovengenoemde bands en Airbag zelf zal je het ongetwijfeld totaal niet met me eens zijn.