Hi Melissa, wanneer ben je je zangcarrière begonnen?
Mijn eerste stappen als zangeres heb ik gezet op zesjarige leeftijd toen ik in het schoolkoor terecht kwam. Ik heb dat een aantal jaren gedaan, maar het zingen van de verplichte schoolliedjes begon me uiteindelijk toch wat te vervelen. Toen ben ik op mezelf verder gegaan met het ontwikkelen van mijn stemgeluid tot ik in 2012 toetrad tot mijn eerste band Evenmore. De gitarist was een vriend van me en ik wist dat ze op zoek waren naar een nieuwe zanger daar hun toenmalige zanger de band binnenkort zou gaan verlaten. Ik ben toen op auditie geweest en dat moet blijkbaar in de smaak gevallen zijn, want ik werd geselecteerd als nieuwe zangeres. Met Evenmore heb ik een EP en een full-length plaat uitgebracht.

Waarom besloot je op een gegeven moment om Evenmore te verlaten?
De reden waarom ik Evenmore heb verlaten was omdat ik een echte muzikale carrière nastreefde en de rest van de band had die ambitie niet. Alle andere bandleden hadden een baan en sommige bandleden hadden ook een gezin, waardoor zij niet de noodzakelijke tijd en energie konden of wilden vrijmaken om de band tot een hoger niveau te gaan brengen. Voor mij was het duidelijk dat als ik een professionele muzikant wilde gaan worden dit zou moeten gaan doen met muzikanten die hetzelfde ambitie-niveau hadden.

Je bent daarna ook nog onderdeel geweest van de trance metal band Rage Of Light met wie je ook een EP en een full-lenght album opgenomen hebt. Hoe ben je daarbij verzeild geraakt?
Het brein achter Rage Of Light, Jonathan Pellet, vroeg me in eerste instantie om wat zang te verzorgen op enkele nummers voor zijn nieuwe project. Op een gegeven moment werd het een echte band en zo ben ik van een ingehuurde zangeres uiteindelijk min of meer automatisch toegetreden tot de band. We hebben toen de nodige muziek opgenomen en uitgebracht tot we het, toevalligerwijs net voor de Covid-pandemie, wat rustiger aan gingen doen. Iedereen had het veel te druk met andere zaken om zich intensief met Rage Of Light bezig te houden. We maakten toen de afspraak dat we regelmatig op gezette tijden wat nieuws zouden opnemen, maar toen Napalm ons vroeg om een tweede album op te nemen kwam een aantal bandleden tot de conclusie dat ze het rustige leventje wel prima vonden. Ik heb dat een paar maanden aangezien omdat ik de deur niet meteen achter me dicht wilde gooien, maar ik had het op dat moment dusdanig druk met andere projecten waaronder Ad Infinitum dat ik Rage Of Light niet de volle honderd procent aandacht kon geven. Ik wilde echter niet dat de band op mij zou moeten gaan wachten, want dat zou wel erg egoïstisch zijn. Toen hebben we in onderling overleg besloten dat het beter zou zijn dat zij op zoek zouden gaan naar iemand die wel de juiste aandacht aan de band zou kunnen geven.

In 2018 besloot je om een nieuwe band Ad Infinitum op te starten. Wat was de gedachte hierachter en hoe heb je de andere bandleden binnen gehaald?
Het originele plan was eigenlijk om alleen een EP op te nemen als solo-artiest, omdat ik ten tijde van de eerste demo-opnamen toen nog onderdeel was van zowel Rage Of Light als Evenmore. Daarom wilde ik iets doen, wat niet te veel tijd in beslag zou nemen maar wat toch een ander aspect van mij als zangeres zou laten zien. Op een gegeven moment ging ik echter inzien dat dit solo materiaal mij erg na aan het hart lag en dat ik dit soort muziek graag op het podium wilde gaan brengen, niet als solo-artiest maar als een echte band. Eerst nam ik contact op met Niklas Müller die werkelijk zo ongeveer alle instrumenten kan spelen, maar die ervoor koos om als drummer aan de slag te gaan. Hij kende een goede gitarist genaamd Adrian Thessenvitz en dus moesten we alleen nog op zoek naar een bassist. Ik ontmoette toen Jonas Asplind die instemde om die positie in te vullen. Helaas moest hij om gezondheidsredenen na een jaar afhaken, maar Adrian kwam met de oplossing hiervoor aanzetten. Hij kende een erg goede bassist Korbinian Benedict en daarmee was de line-up weer compleet.

Tot aan deze nieuwe plaat heb je reeds een tweetal Ad Infinitum albums (‘Chapter I: Monarchy’ in 2020 en ‘Chapter II: Legacy’ in 2021) uitgebracht. Wat hebben deze twee eerste platen opgeleverd?
Dat is nog niet zo eenvoudig te zeggen. Ik zeg altijd dat we op een treinreis zijn en dat we de trein steeds sneller en efficiënter willen laten rijden. Als je zelf in de trein zit, heb je niet zo goed door hoe hard je aan het rijden bent. Het zijn de verschijnselen van buitenaf die bepalen of je op de goede weg bent, zoals de mensen die je concerten bezoeken en je merchandise kopen. Daaruit kunnen we toch wel opmaken dat we als band groeiende zijn en dat is een mooie constatering.

Wanneer zijn jullie begonnen met de voorbereidingen voor ‘Chapter III: Downfall’ en waar en wanneer werd de plaat opgenomen?
De eerste demo’s zijn reeds zo’n anderhalf jaar geleden gemaakt, maar in januari van 2022 zijn we daadwerkelijk bij elkaar gekomen om gezamenlijk de nummers af te ronden. De opnames van de nieuwe plaat zijn dan begonnen in maart en hebben geduurd tot mei. De drums en de zang zijn opgenomen in de studio van Jacob Hansen in Denemarken en de gitaar- en baspartijen zijn door Adrian en Korbinian in hun thuisstudio’s opgenomen.