Een paar jaar geleden gingen de geruchten al rond dat de Australische grootheid AC/DC bezig was met de opnames voor een nieuw album, maar op basis van wat er na het in 2014 verschenen ‘Rock Or Bust’ allemaal was gebeurd binnen de band was dat eigenlijk niet voor te stellen. Zo kon drummer Phil Rudd niet mee op wereldtoernee vanwege juridische issues in Nieuw Zeeland, terwijl bassist Cliff Williams aankondigde het na de toer het voor gezien te houden en zijn bas aan te wilgen te hangen. Daar boven op kwam dan nog de mededeling dat Malcom Young aan het dementeren was en in 2017 inmiddels is overleden. Alsof dat nog niet genoeg was moest ook zanger Brian Johnson verstek later gaan vanwege hoorproblemen en dat leidde tot de zeer verrassende en tijdelijke introductie van Guns ‘n’ Roses boegbeeld Axl Rose. Toch bewijst bandleider Angus Young dusdanig veel veerkracht en doorzettingsvermogen te hebben om met deze nieuwe, prima nieuwe plaat ‘Power Up’ op de proppen te komen. Hij heeft hierbij gebruik gemaakt van een heleboel ongebruikt materiaal van Malcolm Young en deze door Angus bewerkte ideeën werden in augustus en september van 2018 opgenomen in de Warehouse Studio in Vancouver, Canada onder de bezielende leiding van producer Brendan O’Brien.

Bij de laatste AC/DC albums kreeg de band vaak het verwijt dat men slechts in herhaling viel en dat elke plaat inwisselbaar was. Het doet me dan ook goed om te constateren dat dit met ‘Power Up’ absoluut niet het geval is, want het song materiaal dat er op deze plaat te vinden is klinkt voor AC/DC-begrippen erg afwisselend en vooral fris en energiek. De ritme-sectie Phil Rudd en Cliff Williams zetten een heerlijke, zware fundering neer, waaroverheen Angus Young zijn karakteristieke riffs en solo’s overheen kan leggen en dat, gecombineerd met het typische hese stemgeluid van brulboei Brian Johnson (die overigens erg indrukwekkend bezig is), zorgt voor de beste AC/DC-plaat sinds tijden. Natuurlijk wordt het niveau van een klassieker als ‘Back In Black’ nergens gehaald, maar ‘Power Up’ is mijns inziens veel sterker dan de laatse albums ‘Stiff Upper Lip’ (uit 2000), ‘Black Ice’ (uit 2008) en het al eerder genoemde ‘Rock Or Bust’ (uit 2014) die onderling tot wat meer uitwisselbaar waren.

Nummers als het slepende ‘No Man’s Land’, het stuwende ‘Rejection’ (waarin het stemgeluid van Brian Johnson in de refreinen wel erg veel weg heeft van Cinderella-zanger Tom Keifer), het vinnige ‘Systems’ Down’ of de eerste single ‘Shot In The Dark’ rocken er lekker op los en de aanstekelijke refreinen zorgen er voor dat je na een paar luisterbeurten al heerlijk mee kunt blèren. ‘Power Up’ brengt ons een twaalftal tracks, die vergeleken met de voorgaande albums een stuk avontuurlijker klinken, maar nergens echt buiten de traditionele AC/DC-paden treden. Dat zorgt ervoor dat deze nieuwe plaat erg lekker wegluistert en eigenlijk mogen we ons in de handen knijpen dat er uberhaupt een nieuw AC/DC album is verschenen na al het onheil wat de band ten dele is gevallen de laatste jaren. Met dat in het achterhoofd is het des te knapper om met een vlammende plaat als ‘Power Up’ terug te keren, want daar hadden we toch eigenlijk niet meer van kunnen dromen.