Een veelbelovend debuut, zo heb ik de eerste plaat van Aawks ervaren. Als tussendoortje was er de split met Aiwass, maar nu is er dan eindelijk weer vers luistervoer en een volwaardig nieuw album. De ultiem gruizige riffs en lompe, moddervette algehele sound van het debuut kwamen in het begin direct binnen, maar zijn ook nog eens groeibriljantjes gebleken. Hoe vaker ik dit draaide, hoe groter de waardering voor deze band. Op de split EP is de bijdrage van Aawks één nummer. Gelukkig wel een lang nummer van een hele plaatkant (ruim 14 minuten), maar hier speelde die (net iets te lang opgerekte) duur van het totaalplaatje toch een beetje een mindere rol. De (alleen digitale) EP uit 2023 bevatte geslaagde covers en een live nummer, maar echt een doorgetrokken lijn van het geweldige debuut (en in iets mindere mate de split) kon ik niet helemaal zien. Eens kijken of deze lijn zich wel voortzet met deze nieuwe ‘On Through The Sky Maze’.

De opener ‘Celestial Magick’ dreunt er in ieder geval als een malle direct in; smerig, gruizig en lompe riffs met vocale bijdragen die enige gelijkenis hebben met gevolgen van een zeer slecht gevallen maaltijd. Heftig is het wel! Het navolgende ‘Death Trip’ heeft zo’n vroeg seventies psych vibe, maar dan op de wel heel lompe Aawks-manier. De algehele mix lijkt bij vlagen iets overzichtelijker dan eerder materiaal. Dit is bijzonder fijn met deze toch wel erg mooie details in de instrumentale invullingen (vooral in de riffs en solo’s), net die kleine accentjes en het arrangement als geheel. De ritmische variatie inclusief de breaks, zoals dat in de seventies acidrock heel veel gebeurde, komen heel mooi naar voren in ‘Lost Dwellers’. Ook een spooky atmosfeertje wordt kundig neergezet; let vooral eens op die heerlijk knijpende noten in de solo tijdens de doomy laatste helft van dit geweldige nummer. Na een paar heel lekkere riff-rondjes krijgen we al in een vroeg stadium de imponerende krijs/schreeuw, die het creepy sfeertje versterkt in ‘Caerdroia’, maar de ijselijke uithalen in combinatie met dat kopstem “oooh”-koortje in ‘The Figure’ werkt wel heel effectief. Die schitterend getimede delay op enkele gitaarpassages, maken deze track trouwens samen met het pakkende, op momenten regelrecht meesleurende arrangement, wel één van de allersterkste songs van dit album. ‘Wandering Giants’ lijkt me live geweldig; bij de enorm gedreven gruizige drive van het begin en aan het einde zie ik de mosh-pit al voor me, terwijl het publiek zich in het middenstuk als in trance door de weirde klanken en soundscapes, vergezeld van voorbijkomende vloeistof projecties laat meevoeren. ‘Drifting Upward’ heeft een paar heel fijne overgangen (en verrassende breaks) die de vervreemdende (en ietwat oosterse) sfeer heel mooi vergroten en ‘Cursed Soul’ is gewoon lekker gruizig en dwars. De gelaagdheid die zowel bombast als ruimte creëert, maakt hekkensluiter ‘Sky Maze’ de zeer geschikte afsluiter; dit is weer een plaat waarin je jezelf in kunt laten onderdompelen. De onbedwingbare maalstroom van dit muzikale moeras voert je als luisteraar weer mee langs imponerende woestenijen. 

Het debuut van Aawks wordt hier ook nog steeds veel gedraaid en sinds een paar maanden ligt het zelfs regelmatig op de platenspeler. Na een lange zoektocht, heb ik eindelijk ‘(((((Heavy On The Cosmic)))))’ op vinyl kunnen scoren. Dit debuut is nu ook voor de verlate ontdekkers van deze band binnenkort ook weer verkrijgbaar; er is nu namelijk ook een re-release van het debuut. Mooie combi deals van albums bij de webshop van het label maakt aanschaf van meerdere Aawks albums misschien ook een overweging waard (wel nog rekening houden met overzeese import natuurlijk), en anders is er ook een Europese webshop die wel eens Black Throne releases doet, dus fysieke aanschaf is ook hier tegenwoordig mogelijk.