Op de dag dat mijn exemplaar ‘Five Smell City’ (de debuutplaat eindelijk op vinyl) thuis arriveert en voor het eerst op mijn platenspeler belandt, krijg ik de downloadpromo van het splinternieuwe album ‘Graces Came With Malice’ binnen; een serieuze Märvel dag! De hoes van dit nieuwste plaatje ziet er als digitaal voorbeeld in ieder geval weer zeer geslaagd uit. De comic uitstraling van hun tweede album ‘Thunderblood Heart’ was destijds wat mijn eerste aandacht trok naar een kennismaking met deze band en de aandacht kon zich in dit geval in tweede instantie, door de gebrachte muziekjes, alleen maar versterken; dit was wel errug lekker! Alle daaropvolgende albums zijn een constante voortzetting van lekker catchy muziekjes; zeventigerjaren pakkende riffs in huidig Scandinavisch high energy rock ‘n’ roll jasje. Voor de mensen die dit bandje nog niet kennen; ze passen naadloos tussen het rijtje Hellacopters, Gluecifer, Peepshows, Sewergrooves, Imperial State Electric, enzovoort. Als je de nieuwste plaat vergelijkt met het debuut (net zo’n beetje achterelkaar beluisterd), dan kun je zeggen dat het door de jaren heen iets van de scherpe randjes verloren heeft, maar qua arrangeren mogelijk nog pakkender is geworden. Voor liefhebbers van de ruigere rawk ‘n’ roll a la Turbonegro zal de variatie en de bij vlagen mierzoete koortjes misschien net te veel zijn, maar deze mannen die al twintig (!) jaar kwalitatief aan de muzikale weg timmeren hebben hiermee toch zeker een bewonderenswaardig negende stukje plaatwerk afgeleverd! Enkele absolute luistertips zijn toch wel weer de behoorlijk Kiss geïnspireerde nummers met zeer duidelijke individuele “handtekening”: ‘Sound Of Life Slipping Away’ (Paul), ‘Sorry State Of Affairs’ (Ace), en ‘Hot Nite In Dallas’ (Gene, net als de naar mijn smaak net iets mindere mierzoete titelsong ‘Graces Came With Malice’). Ook deze moet weer op vinyl een plekje naast zijn voorgangers in mijn kast krijgen.