Het (sub)genre ‘blackend hardcore’ heb ik nog niet vaak gehoord, eigenlijk helemaal niet. Dat zou eigenlijk moeten betekenen dat Wolf King uit de Bay Area (vooral bekend om een ander genre) een uniek geluid laat horen. Of het uniek is durf ik niet te stellen, maar het is zeker iets dat je niet vaak zal horen. De hardcore roots van de band hoor je terug in de basis van de songs, in de opbouw vooral, maar er wordt hier ook wel in gevarieerd zodat het niet te eentonig wordt. De stem van Timothy Wilson is wel regelrecht afkomstig uit de black metal en zorgt er voor dat de songs erg venijnig op je afkomen. Af en toe krijg je wel een gevoel dat je door de agressie en boosheid de songs niet meer echt hoort, het gaat de muziek overheersen als het ware.

Gelukkig hebben de songs ook wel eens een lekker pakkend rifje, zoals in ‘The Path Of Wrath’, het titelnummer. Na een rustig begin dendert de band echter ook hier snel weer door naar het einde. Het maakt dat dit album er een geworden is die in kleine stukjes best goed te verteren is, maar als geheel iets te chaotisch is geworden. Het venijn komt je tegemoet en live zal dit allemaal ook zeker vet klinken, maar om thuis even gezellig te gaan beluisteren is net even teveel van het goede voor mij.