Zo, als eerst natuurlijk gefeliciteerd met je derde Almanac album ‘Rush Of Death’. Hoe voel je je nu het album klaar is om losgelaten te worden op je fans?
Ik ben erg blij met het resultaat. Dit album is wel een beetje anders dan de anderen. Voordat ik ging schrijven voor de cd bedacht ik me dat ik al dertig jaar muziek maak en live speel. Dus ik dacht, wat is nou echt mijn ding? Ik dacht aan die dikke solo’s bij de Mind Odyssey tijd, alles van Rage en zeker uit die beginperiode als ‘Soundchaser’ en ‘Unity’, het klassiekere wat ik met Suite Lingua Mortis heb gedaan en ook het werken met verschillende stemmen. Als je naar ‘Rush Of Death’ luistert zal je een samenvatting van die dertig jaar geschiedenis horen. Het heeft me een half jaar in de studio gekost om op te nemen en te mixen, maar uiteindelijk ben ik erg blij met het resultaat. Het is een zware en agressieve, maar zeker erg interessante cd.

Voordat we de details van die cd gaan bespreken, laten we eerst even terug in de tijd gaan. De laatste keer dat wij elkaar hebben gesproken was rond de release van ‘Kingslayer’. Dat album en de daaropvolgende tour deden het volgens mij erg goed, hoe kijk je nu terug op deze periode?
Dat was zeker een mooie tijd. We hadden wel wat probleempjes met shows. We wilden heel veel spelen en een paar leden van de band hadden die tijd niet. Andi heeft bijvoorbeeld ook een gewone baan en mocht van zijn baas niet op tour. Dat is ook de reden van de line-up wisselingen, sommige mensen konden gewoon niet de tijd investeren die nodig was. Wij willen veel touren en dingen doen, en daarom heb ik nu wat andere jongens gevonden. Ik voel dat iedere verandering in de line-up de band sterker maakt. Vorig jaar hebben we veel getourd met de nieuwe band, met Patrick en Kevin (Patrick Sühl, ex-Gun Barrel zanger en Kevin Kott, drummer van oa Masterplan) hebben we zowel club shows als grote festivals gespeeld. Al deze ervaring heeft de band sterk gemaakt en we spelen nu erg strak. We hebben uiteindelijk een heel jaar getourd en hebben verschillende nummers gespeeld om te voelen wat het best voelt. Dit is denk ik ook de reden dat de nieuwe nummers wat compacter aanvoelen, omdat de live ervaring en ook de nieuwe mannen onze stijl wel iets hebben gewijzigd. ‘Tsar’ en ‘Kingslayer’ waren goede albums, maar qua tour zaten we nog in een leerproces en met ‘Rush Of Death’ hebben we denk ik de beste manier gevonden om onze muziek te spelen.

Je had het al over Andy B. Franck, ook van Brainstorm, die weg moest vanwege zijn baan. Was de situatie met David (Pink Cream 69) en een paar drummers vergelijkbaar?
Ja zeker. Het is belangrijk dat drummers niet alleen goede ideeën en prestaties leveren in de studio, voor mij is het ook belangrijk dat ze iedere dag met volle kracht kunnen optreden. Sommige mensen vinden het lastig om de muziek iedere dag op dezelfde kwaliteit als de cd te spelen en zichzelf tot het uiterste te dwingen. Je hebt veel tijd nodig om te leren en oefenen, het is ook niet echt makkelijk wat we doen haha. Je moet best in vorm zijn! Ik zocht de beste musici hiervoor en nu hebben we een sterke line-up. Ik vind het ook leuk om met gastzangers te werken. Misschien dat je nog wel weet dat toen ik vijftien jaar geleden begon met werken met Nuclear Blast, dat ik heb gewerkt aan een compilatie-album voor 20 jaar Nuclear Blast, ‘Into The Light’. Ik schreef de nummers die voor verschillende zangers bedoeld waren en dit was echt geweldig leuk om te doen. Sinds die tijd wil ik heel graag met meerdere zangers werken en dit heb ik natuurlijk op LMO gedaan. Met ‘Rush Of Death’ wilde ik ook meer dan één zanger en eigenlijk ook meer dan twee. Dus ik nodigde Frank Beck van Gamma Ray uit, geweldige zanger en hij vond ons spul zo tof dat hij besloot om bij ons te komen voor alle shows en om alle nummers te spelen. Voor wat growling vocalen vond ik Marcel Junker bereid en alles mixen met de koren en ook met Jeanette gaf echt iets nieuws, dat was erg tof. Een nieuw geluid!

En denk je dat je nu een stabiele line-up hebt voor de toekomst?
Garanties zijn er niet natuurlijk. Het is belangrijk dat het goed blijft voelen. Dit is geen gewone baan, het is hierbij zoveel belangrijker dat je plezier hebt in het doen. Voor sommige mensen past dit intense leven niet of ze hebben er gewoon de tijd niet voor of niet meer voor. Het is voor mij geen probleem als mensen zeggen dat het niet meer lukt, line-up wisselingen zijn lang niet altijd het eind voor een band. Ik probeer gewoon plezier te hebben door muziek te maken, en voor iedereen die dat ook wil, die mag er wat mij betreft bij! Ik zie onze muziek ook niet als product. Veel bands zien het als business en proberen er zoveel mogelijk geld uit te halen. Dat is gewoon niet hoe ik erin sta, ik wil gewoon muziek maken en plezier erin hebben. Ik wil dus ook niet dat mensen met mij op tour gaan tegen hun zin, ik wil er vriendschap in hebben en vooral veel lol.

Ik herinner me dat je het vorige interview zei dat er mensen geïnteresseerd waren om de videoclip voor ‘Losing My Mind’ naar het filmdoek te vertalen. Zijn hier nog ontwikkelingen in?
Zeker! Dit is inmiddels uit in Rusland als een soort documentaire/film. We hebben het ook over iets soortgelijks in Tsjechië, maar dat wil niet echt vlotten door allerlei juridische zaken. Veel bedrijven daar zijn afgeschrikt door dat juridische gedoe en willen er niet al teveel geld aan besteden. Ik heb verschillende dingen gedaan voor films en dat blijft een lastige wereld. Ik heb een nummer gemaakt, ‘Straight To Hell’ voor wat uiteindelijk de meest succesvolle Duitse film zou worden, ‘Der Schuh des Manitu’. Ik heb er uiteindelijk geen cent voor gezien omdat ze het contract zo sneaky hebben opgesteld. Iedereen in Duitsland kent dat nummer, mijn nummer, maar ik heb er dus niks voor gekregen. Cinema is een vreemde tak van sport wat dat betreft.

Over het nieuwe album dan. Het eerste wat ik van de plaat mee kreeg wat het artwork, weer van de hand van Gyula. Zijn stijl is onmiskenbaar, maar toch heeft deze hoes een compleet andere sfeer dan ‘Tsar’ en ‘Kingslayer’. Het idee is dus om gladiatorengevechten te vergelijken met Formule 1 races. Kan je daar iets meer over vertellen?
Gyula is een fantastische gozer. Hij weet altijd mijn ideeën tot in de puntjes te vatten en uit te werken. Dit keer wilden we wat moderner gaan en dat is goed gelukt. Betreft het concept, ik wilde de historische kant op want dat was ook de richting van de eerste twee albums. Dus ik ging op zoek naar iets wat bij onze muziek past, en dus maakte ik het eerste deel van het album over gladiatoren. De cd ‘Rush Of Death’ heeft eigenlijk twee delen. Eén is een orkestraal deel, zeg maar Suite Lingua Mortis deel twee. Dit wilde ik graag doen. Ik heb het eerste deel samen met mijn vader geschreven in Minsk. Dat was een bijzondere tijd, met mijn vader in de studio. Ik wilde een deel twee opnemen in dezelfde studio met hetzelfde orkest vanwege de goede herinneringen. Dus ik schreef dit tweede deel en het gaat volledig over gladiatoren. Het is interessant omdat iedereen bij gladiatoren eigenlijk direct denkt aan slaven en onfortuinlijke mensen die moeten vechten voor hun vrijheid, maar dit is niet altijd waar. We hebben verhalen gevonden over gladiatoren die hun vrijheid hadden gewonnen, maar die niet aannamen omdat ze willen blijven vechten en de show doorzetten. Ze wilden arena sterren worden en er een fortuin mee vergaren. ‘Soiled Existance’ gaat over een hele populaire gladiator Flamma. Hij heeft meer dan dertig gevechten gevoerd en is meerdere keren vrijheid aangeboden. Hij wilde echter niet stoppen en zoals veel anderen ging hij door tot zijn dood.

Als je erover nadenkt zijn er veel parallellen tussen dit soort gladiatoren en Formule 1 racers. Ik race al 25 jaar dus ik weet hoe dat voelt. Nascar is een zelfde soort arena als in Rome, het publiek zit te wachten op een crash of iets anders wat kan gebeuren. Voor mij als racer is het altijd raar als mensen er blij van worden als er iemand crasht, maar waar het publiek echt voor komt is een show. Ze willen niet gewoon wat racen zonder actie zien, maar als je een racer bent dan ben je continu aan het vechten. Elk jaar gaan er wel mensen dood en het is echt een gevecht op dat circuit. Ik ken veel van de grote sterren, zeker van de vierentwintig-uursraces die ik heb gereden. Niki Lauda zei ooit, “Er is geen vriendschap daar, als je racet moet je vechten.” Zo is het precies, wanneer je racet maak je beslissingen die behoorlijk agressief kunnen zijn. Wat James Hunt zei, “The closer you are to death, the more alive you feel.” De tweede helft van de cd hebben we volgepakt met die adrenaline.

Even een snelle vraag tussendoor, heb je ooit tegen onze bekende Nederlandse coureur Max Verstappen geracet?
Nee, maar ik heb hem al wel een paar keer gezien en hij is wel een van mijn favoriete racers van dit moment. Hij is gebalanceerd, zowel een agressieve stijl als erg geconcentreerd. Max Verstappen zal een grote ster worden denk ik, al in zijn tijd met karten was hij ongelofelijk snel. Ik hoop dat hij met een goed team de kans krijgt om echt te laten zien wat hij kan. Racen is vijftig procent talent en de andere vijftig procent is een goed team, een goede wagen en een beetje geluk.

Hoewel het hele album al een stuk harder is dan de vorige twee, zijn de nummers die echt direct over het racen gaan nog eens een stuk harder dan de rest van het album. Het gaat dan vooral om de eerste nummers van de cd. Ik neem aan dat dat een bewuste keuze is geweest?
Zeker! Die nummers hebben echt agressieve riffs en ze vertegenwoordigen echt het gevoel wat ik heb als ik aan het racen ben. Al die autogeluiden die je hoort zijn ook echt van mijn auto en mijn races, dus dat is wel iets speciaals voor me.

Het tweede deel noemde je al ‘Suite Lingua Mortis part 2’, het lijkt ook meer op de eerste twee Almanac albums dan de rest van de cd. Heb je met dezelfde orkesten gewerkt?
Ja, het is hetzelfde orkest, opgenomen in Minsk. We hebben ook op Wacken gespeeld met Lingua Mortis Orchestra met dit orkest, 2007 dacht ik, die fantastische live opname van Wacken. We werken al lang samen en zijn allemaal goed bevriend. Ik doe ook veel opnames met ze voor andere bands als Leaves Eyes. Het is erg gaaf om met ze te werken, het zijn allemaal rock en metal fans, en ze spelen strak op de click track en weten zichzelf bovendien goed te stemmen met gitaren en keyboards. Elektrische instrumenten zijn altijd standaard op 440 Hertz gestemd maar klassieke instrumenten staan meestal iets hoger. Vooral de conservatieve klassieke musici hebben er een hekel aan om hun instrumenten lager te stemmen haha.

Over Wacken gesproken, afgelopen jaar was er weer een Rage show met een orkest erbij. Denk je dat het er nog eens van gaat komen dat je zelf iets met Wacken en Lingua Mortis gaat doen?
We zullen het zien! Misschien kunnen we wel een paar shows doen. Ik zal het moeten bespreken met het orkest want dit jaar zijn er veel klassieke festivals in Duitsland, en ik heb vorig jaar ook al wel wat solo shows met het orkest gedaan. Maar met Almanac? Dat zou zeker tof zijn!

De komende tour is opvallend. Nadat jullie met Orden Ogan, Manimal en Gloryful gaan jullie nu met Lordi spelen, wat nou niet bepaald dezelfde stijl metal is als die jullie spelen. Ben je er niet een beetje benauwd voor dat Lordi fans geen klap aan jullie muziek gaan vinden?
Dat weet ik eigenlijk niet, ik denk dat we wel een open-minded publiek zullen treffen bij Lordi. Ik ken ze ook, ik heb ze op Wacken ontmoet en het zijn leuke lui. Het zal wel een interessante tour zijn. Als special guest hebben we best aardig wat speeltijd, en er is nog een leuke support act uit Finland. We maken wel wat zwaardere muziek dan Lordi, maar verschillende stijlen op een tour kan ook goed zijn. Als de kwaliteit van de bands maar goed is haha.

Nog plannen voor een headlining tour hierna?
Zeker, we plannen een hoop shows dit jaar. We hebben al drie goede shows gespeeld in februari waarvan de laatste helemaal uitverkocht was. Na de Lordi tour hebben we al wat headliner shows en enkele festivals in de planning. Misschien gaan we eind dit jaar wel nog een keer op tour en dan nog wat langer. De tour met Lordi zal eruit springen vanwege de grote zalen die we kunnen spelen en de grote productie die we daarom mee kunnen nemen, en voor tweeduizend man spelen is natuurlijk ook gaaf!

Over liveshows gesproken, ik zal op recente live video’s dat jullie keurige gestreepte pakjes plaats hebben gemaakt voor simpele t-shirts. Is de Almanac mode veranderd?
Zoiets! Ik denk gewoon dat het beter past bij het nieuwe album omdat het niet een compleet conceptalbum is. Dus we houden het simpel deze tour, en we zien wel voor de toekomst.

Jullie kunnen jezelf altijd nog verkleden als gladiatoren.
Hahaha ja, passen we qua hoeveelheid theater wel meer bij Lordi! We zien wel meer bands die er een enorme verkleedpartij van maken, maar dat is niet persé mijn stijl.

Als ik je exact een jaar na dit moment zou vragen wat je op dat moment aan het doen zou zijn in de muziek, wat denk je dat je antwoord zou zijn?
Poeh, zover plan ik eigenlijk nooit vooruit. Ik probeer altijd te genieten van hetgene wat me in het hier en nu overkomt. We zullen het wel zien over een jaar, ik ben daar heel ontspannen over.

Nou dat was eigenlijk alles wel, en ben ik toch perfect binnen mijn halve uurtje gebleven. Dus bedankt dat je weer wat tijd wilde nemen voor de Nederlandse metalheads. Heb je nog iets wat je tegen ze wil zeggen?
Mijn dank voor de blijvende support voor Almanac. Hopelijk heb je de kans om ons live te zien op tour, we spelen in Maart in Sneek. We hebben ons altijd welkom gevoeld in Nederland. Ik hoop dat jullie van de cd genieten, en koop die cd. Liefst met bonus dvd want die is echt gaaf, veel live video’s van een hoop shows. In april kan je trouwens naar mijn race komen kijken in Valkenswaard voor de rallycross kampioenschappen. Er komen vaak wel fans kijken, en dan hebben we een soort Almanac adrenaline kamp!