De heavy metal trein die Black Hawk al sinds 1981 is, dondert ook op hun zevende album ‘Destination Hell’ genadeloos hard door met als eindbestemming hel. Of toch niet? Volgens bijgeleverde promosheet is de eindbestemming van deze plaat een ouderwetse avond vol heavy metal samen met ouderwetse heavy metal fans. En precies op zo’n avond zal Black Hawk het beste tot zijn recht komen.

Drie jaar na de release van het vorige album ‘The End Of The World’ melden de Noord-Duitse rockers rondom zanger Udo Bethke zich weer terug met hun volgende heavy metal album, en dit keer mag ook mevrouw Bethke een nummertje meezingen in de ballad ‘Bleeding Heart’. Verder krijgen we weer een aantal ouderwetse heavy metal songs voorgeschoteld in goede oude Judas Priest, Helloween en Saxon traditie. Bethke kan nog steeds niet zingen en zijn Duitse accent wordt er niet minder om, maar net als op de vorige plaat spat de spelvreugde er weer van af en dat maakt een hoop goed. Originaliteit is ver te zoeken bij Black Hawk, alle heavy metal clichés worden uit de kast getrokken om er een feestelijke heavy metal plaat van de maken en dat lukt aardig, als je er voor openstaat tenminste. Want eigenlijk is deze plaat zó fout, dat het nog erger dan bij Manowar een parodie op heavy metal is. Uiteindelijk is ‘Destination Hell’ dus ook wel weer héél erg geschikt voor een gezellig avondje ouderwetse heavy metal met luide muziek en vuisten in de lucht!