Twee en een half jaar na het veelbelovende volwaardige debuut van het Nederlandse Façade komt de band nu met een opvolger aanzetten. En om meteen maar met de deur in huis te vallen, teringjantje wat een knaller is ‘The Eternal Dance’ geworden. Death doom met post metal invloeden, en ook nog wat andere, van de hoogste orde. Dit alles verpakt in vijf nummers die in totaal 54 minuten bestrijken en dat alles ook nog eens verpakt in een schitterende hoes met daarop de godin Kali. De vijf nummers haken in op een concept rondom die godin. Voor hoe of wat omtrent het concept verwijs ik naar het interview met Façade elders op Arrow Lords Of Metal.

De nummers worden alle gekenmerkt door een sublieme opbouw en een productie om je vingers bij af te likken. De productie is helder edoch krachtig en alles wordt op het juiste moment geaccentueerd. Qua opbouw vloeit het geheel organisch en wringt het nergens qua verschillende stijlelementen, ook de bluesy gitaarpartijen in het afsluitende ‘Moksha’ komen niet geforceerd en vergezocht over. Het klinkt allemaal zo natuurlijk. De zang voegt ook een extra dimensie aan het geheel toe, ingetogen gruntend, dan weer krijsend, dan weer volop gruntend. ‘The Eternal Dance’ geeft hier een masterclass in dynamiek ten beste en laat tevens zien dat lange nummers gewoon van begin tot eind kunnen boeien en je doen grijpen naar de repeat functie op de afstandsbediening.

Façade levert in de vorm van ‘The Eternal Dance’ een van de kanshebbers voor plaat van het jaar af. Niet alleen binnen Nederland, maar gewoon wereldwijd. Een klassieker in spé? De tijd zal het leren, maar vooralsnog zet ik in op ‘ja, een klassieker’.