Ontstaan in 2002 kan het Canadese Despised Icon gerust beschouwd worden als een van de pioniers in de deathcore. Nu zijn ze terug met hun zesde album ‘Purgatory’.

Een aantal factoren zorgen ervoor dat ze met hoofd en schouders boven de modale deathcore band steken. Een ervan is opvallende prestatie van drummer Alex Pelletier. Hij heeft de blastbeat geperfectioneerd en laat het hele album door een bijna buitenaardse drumsound horen. De tweede is het perfect op elkaar ingespeelde duo Alex Erian en Steve Marois. De eerste beschikt over een krachtige brul en schreeuwstem. Steve gaat nog wat extremer en laat door zijn grunts en piggy screams de vullingen uit je tanden klapperen.

Hoewel de albumtitel ‘Purgatory’ (vagevuur) vooral door Dante’s ‘De Goddelijke Komedie’ bekent is de geworden, is er nergens sprake van een theologisch thema. Het albumconcept gaat over de transformatie van een persoon die door zijn negatieve levenservaringen bij leert en eruit komt als een sterkere persoonlijkheid. Despised Icon komt uit Montreal waar Frans overwegend de voertaal is. Vandaar dat twee nummers een Franse titel hebben. Opener ‘Dernier Souffle’ begint met een laatste ademstoot waarna ontspannend akoestisch gitaarwerk het overneemt. Na deze intro krijg je met titelnummer ‘Purgatory’ direct te horen wat deze band zo uniek maakt. Snel riffwerk met een hoog metalgehalte, een scherpe en experimentele leadgitaar en uiteraard stevig zang en drumwerk. Toch zijn er nog voldoende harmonieën aanwezig die voor de nodige afwisseling zorgen. ‘Slow Burning’ waarbij Steve zijn piggy zangstijl voor het eerst gebruikt, laat horen dat dit toch wel een van de stevigste bands is bij Nuclear Blast. En dat wil al wat zeggen. Wat later bewijst de band dat ze ook de nodige hardcore roots beheersen. Dat komt in ‘Apex Predator’ en ‘Legacy’ vooral terug in het gitaarwerk. ‘Purgatory’ is met overtuiging een must have album voor alle fans van extreme metal en deathcore.