We kennen Steffen Kummerer vooral als zanger/gitarist van de blackened death metal van Thulcandra, maar zijn ons er al die tijd van bewust dat hij nog veel meer succes oogst met Obscura. Technische death metal met progressieve inslag is daar de stijl en sinds de oprichting in 2002 walste Obscura als een bulldozer door het death metal landschap. Het was door veel live te spelen dat Obscura veel populairder werd dan Thulcandra. Daarbij laat Kummerer zich altijd bijstaan door actieve songschrijvers/muzikanten al kunnen die nogal eens regelmatig veranderen.

Ook op dit zevende studioalbum ‘A Sonication’ – het tweede album voor Nuclear Blast – blijkt Steffen omringd te zijn door fonkelnieuwe krachten. ‘A Sonication’ mag dan het tweede deel van een trilogie zijn en muzikaal een logisch vervolg op ‘A Valediction’ (2021), van de bezetting in 2021 is niemand meer terug te vinden. De band is intussen alweer op tournee vertrokken en plant shows in Europa, Noord Amerika en Azië heel het jaar door. In songs als de kwieke opener ‘Silver Linings’ en de groovende statements zoals ‘Evenfall’ en het brute ‘The Sun Eater’ laat men geen spaander heel, terwijl Steffen vocaal laveert met verschillende nuances, meestal een lage death grom afgewisseld met een hogere, hysterische zangstijl, altijd ruw en voortvarend echter. We waren echter ook aangenaam verrast dat men niet van begin tot einde hetzelfde doet. ‘Stardust’ is daar een goed voorbeeld van en ook het titelnummer weet ons vooral te bekoren met een zekere weemoed en melodieuze aanpak. Kortom, Kummerer weet danig goed hoe hij songs kan doen aanslaan, ook al zijn ze bruut en complex. Dat straalt eveneens af op de intelligente teksten die dieper graven dan splash en death festijnen. ‘A Sonication’ zal zijn plaats in het Obscura oeuvre wel weten te vinden en opeisen.