Het is al sinds 2018 dat Bleeding Through een album heeft uitgebracht, dus ik was benieuwd of de band op hun negende langspeler, simpelweg ‘Nine’ genoemd, nog steeds dezelfde energie uitstraalt als we van hen gewend zijn. En dat doen ze zeker. Het hele album draait om emoties, meestal van de donkere kant. Wat Bleeding Through onderscheidt van andere metalcorebands is Marta Demmel, een keyboardspeler met een prachtige stem. In plaats van het keyboard als opvulling te gebruiken, wordt het hier als volwaardig instrument ingezet, wat het geheel een bombastische en zwaardere klank geeft.

Vanaf de opener ‘Gallows’ gaat de energiemeter in het rood en klinkt zanger Brandan enorm boos. Zijn krachtige brul en heldere zangpartijen zijn diep met elkaar verweven en vullen elkaar perfect aan. Dit gaat verder in ‘Our Brand Is Chaos’, een titel die goed past bij het nummer. Dit is de metalcore zoals we die van de band kennen: stevig, hard en pompeus, met het keyboard dat een barokke achtergrond toevoegt. Het nummer weerspiegelt letterlijk de chaos. Heel anders is ‘Dead, But So Alive’, waar Marta krachtig uithaalt in het refrein. Dit gebeurt opnieuw in ‘Path Of Our Disease’, waar zelfs piano niet wordt geschuwd. Bijna een ballad, maar dan eentje die toch lekker agressief binnenkomt.

Natuurlijk zijn er ook gastbijdragen van vrienden zoals God Forbid, Comeback Kid en Shadows Fall. Hoewel Brandan en Marta deze bijdragen niet echt nodig hebben, vormen ze samen een boeiend geheel. Afsluiter ‘Unholy Armada’ is nog zo’n stevige brok agressieve metalcore, met indrukwekkende keyboardpartijen die het geheel een zware, gotische laag geven. Dit is metalcore die beukt en geen compromissen sluit.