Over het Italiaanse Ades Numen wist ik tot vandaag niets en dat is ook niet zo verwonderlijk, aangezien de band pas bestaat sinds 2017 en tot op heden eerder dit jaar alleen een single heeft uitgebracht en vlak daarna hun debuutalbum ‘War’. Blijkbaar bestond deze band onder een andere naam van 2012 tot 2017, zijnde Cruenta Lacrymis, maar ook daar ben ik nooit mee in aanraking geweest. In 2017 gooiden zij hun zangeres overboord en besloten als drietal verder te gaan.

Ades Numen speelt volgens henzelf symfonische black/death metal, maar heel veel black zit hier toch niet in. Misschien dat ze doelen op de donkere sfeer en het gebruik van de symfonische elementen, die vaker gebruikt worden en werden door black metal bands, of de soms grimmige gesproken/gefluisterde vocalen, maar verder hoor ik hier vooral een vorm van symfonische melodic death metal met inderdaad lichte black metal invloeden in de vorm van tremolo picked riffs. Zeker niet slecht uitgevoerd, maar ik vind het hele toetsengebeuren niet meteen een meerwaarde hebben. Zal wel aan mij liggen, daar niet van, maar het bijna constant aanwezige orkest kan me maar matig boeien. De momenten dat Ades Numen ‘zuiver’ speelt, vind ik net iets aangenamer klinken. Na een paar luisterbeurten kan ik het wel beter van me afzetten en blijken nummers als ‘War’, ‘Medusa’ en ‘Ades Numen’ toch een snaar te raken. Vooral in de snellere stukken komen de kwaliteiten van gitarist Daniele Ferretto en drummer Stefano Carraro boven drijven.

Liefhebbers van extremere metal met symfonische componenten in een technisch jasje kunnen waarschijnlijk hun hart ophalen met deze ‘War’ en ook wie kickt op melodieuze death kan dit waarschijnlijk waarderen. Qua uitvoering is ‘War’ zeker niet slecht en technisch gezien valt hier weinig op aan te merken. Je moet gewoon houden van de stijl.