Wacken Open Air 2024 woensdag 31 juli 2024 in Wacken, Duitsland
“Nu ben ik mordicus tegen het plaatsen van cover bands op dit soort grote festivals, maar die vuistregel kent wat uitzonderingen waar je er verder in dit verslag meer van gaat tegenkomen. “
Maar liefst 85000 bezoekers, uit 65 landen, meer dan 200 bands en artiesten en een geschiedenis van 34 jaar. Er zijn geen andere metalfestivals die kunnen tippen aan de ontzagwekkende statistieken van Wacken Open Air. Natuurlijk is het massale karakter van Wacken niet voor iedereen weggelegd, maar het feit dat het ieder jaar weer binnen enkele uren volledig uitverkoopt, laat wel zien dat de Wacken-magie voor velen wél werkt. Vorig jaar zag de organisatie zich genoodzaakt om luttele uren voor aanvang een bezoekersstop af te kondigen vanwege, de verkwikkende weersomstandigheden. Duizenden metalheads die de nacht in de file hadden doorgebracht konden onverrichterzake omdraaien en hun slaapzak weer in de kast opbergen. Ook ik had (om een andere vervelende reden) last-minute een streep moeten zetten door mijn bezoek, maar dit jaar was ik weer van de partij, revenge be mine!
16 augustus 2024 I Tekst: Jori van de Worp
Zoals altijd kom ik de dinsdagavond aan. Polsbandje ophalen, waar dit keer ongevraagd een fotopas bij zat. Ik heb hem netjes aangenomen, maar bewapend met niet meer dan een gare smartphonecamera (en daarbij gezegend met het fotografietalent van een chimpansee) heb ik deze niet gebruikt. Aangekomen bij de perscamping zie ik mijn favoriete plekje nog leeg, dus de tent opgezet onder een bosrand op het oosten, dat wordt in ieder geval een festival met goede nachtrust!
Woensdag
Die goede nachtrust is er natuurlijk nooit de eerste nacht, als alle Duitsers nog vol energie zitten en tot drie uur ’s nachts loeihard hun kutschlager gaan draaien en daar om zes uur ’s ochtends weer mee beginnen. Nouja, een mens kan niet alles hebben. In ieder geval is het heerlijk weer. Misschien net een tikkeltje té warm, maar een festival wat vorig jaar letterlijk verzopen is mag niet klagen over zonneschijn.
Nu enkele hoofdpodia al open gaan op de woensdag, is de metal battle wat meer op goedbedoelde podiumvulling gaan lijken dan echt essentieel onderdeel van Wacken, wat erg jammer is. Gelukkig speelt de Nederlandse inzending als eerst wanneer er op de main stages nog niks te doen is. Inherited uit Zeeuws Vlaanderen kan dus alsnog op een goed vol veld rekenen en dat dit voor deze jonge jongens een nieuwe ervaring is, dat is wel duidelijk. Muzikaal hebben we hier te maken met moderne thrash met invloeden uit de hardcore en metalcore. Dat de toch zeker wel duizend man publiek hier wel brood van lust is duidelijk, want na ieder nummer is er luid gejuich. De band weet de juiste afwisseling te vinden tussen lekker doorbeuken en trager spelen en muzikaliteit laten schijnen. De zanger lijkt, gezien zijn toch beperkte ervaring, een natuurtalent in het opzwepen van een publiek. Hij klimt zelfs nog een lichtmast in en weet zich te bedienen van zowel een diepe grunt als melancholische cleane vocalen. Helaas heeft de band uiteindelijk niet de top vijf gehaald, maar als landelijke vaandeldragers van de metal battle zie ik in ieder geval in Nederland (plus België, waar Zeeuws-Vlaanderen natuurlijk ook onder valt in mijn Walcherse ogen) heel wat potentie voor deze jonge honden. Dus als je dit nu leest als boeker of promotor, benader die gasten! Later komt nog een interview online wat ik op Wacken met de heren heb gedaan.
De band die het festival opent op de Louder stage is heavy metal formatie Crystal Viper. De Poolse band kan al op vele duizenden toeschouwers rekenen, de ene helft nog half slapend en de andere helft al half bezopen. Ik zie weinig echte fans vooraan, maar het enthousiasme van het publiek is er niet minder om, al is het alleen maar om het nu echt starten van Wacken Open Air. De kleine frontvrouw Martha Gabriel speelt tegenwoordig ook de bas live, een instrument wat de helft van haar omvang heeft en dat is wel een enigszins komisch zicht. Het geluid verwaait wel heel erg, en door de veel te hard afgestelde basdrums is het lastig om de nummers überhaupt te herkennen. Gelukkig wordt dit tegen het eind wat beter en speelt de band hun klassiekertjes zoals ‘Metal Union’. Deze band mag zonder meer onder de noemer doorzetters geschaard worden: Ondanks dat Arch Enemy manager/eindbaas-trut Angela Gossow in 2018 heeft geprobeerd de band middels een fake news campagne helemaal kapot te maken, staan ze er nog steeds!
Tijd voor de lunch, en dat gaan we halen in de “Wackinger Village”. Dit is een apart deel op het Wacken terrein wat ik altijd “Castlefest op Wacken” noem. Vele medieval en fantasy dingen te doen, zien en beleven, en uiteraard de foodstandjes die wat originelers aanbieden dan een zak friet of een bratwurst. Tijdens de lunch staan te kijken naar de Wackinger Stage, waar de Kroatische formatie Metalklappa coverversies van Iron Maiden ten gehore brengt. Nu ben ik mordicus tegen het plaatsen van cover bands op dit soort grote festivals, maar die vuistregel kent wat uitzonderingen waar je er verder in dit verslag meer van gaat tegenkomen. De nummers volledig uitkleden en ze a capella brengen is de eerste van die uitzonderingen. Een soort Van Canto dus, maar dan echt 100% a capella, erg leuk gedaan. Net wanneer we weglopen schakelt de groep trouwens over naar een System of a Down cover.
Terug bij de Louder stage begint Girlschool aan hun set. Hoewel ze intussen hun naam beter kunnen wijzigen in Grandmaschool, rocken ze nog altijd als een (hang)tiet. Veel van wat de dames spelen is uit hun 80’s repertoire, nummers als ‘Guilty As Sin’ die lekker mee te brullen zijn. Muzikaal technische hoogstandjes hoef je hier niet te verwachten, maar lekker opzwepend is het allemaal wel. Ook het geluid is stukken beter dan bij Crystal Viper, bij een gevoelstemperatuur van standje seventh hell draaien blijkbaar ook de technici warm.
Op één van de infield-hoofdpodia is het vervolgens de beurt aan The Darkness. Deze band werd in mijn tienerjaren nogal eens gedraaid in “mijn” stamkroeg, de Bar American te Middelburg. Als ik deze verlopen fossielen bekijk is dat nogal een zorgelijk feit. In diezelfde kroeg werden er ook al bands gedraaid toen ik nog vloeibaar was, en zelfs die bands lopen er tegenwoordig frisser bij dan dit. De show komt voor geen meter op gang, de zanger die ooit bekend was om zijn hoge nootjes klinkt nu als een verzopen kat, en de hele band zou misschien eens een keertje kunnen repeteren. Daarbij kan vooral meneer zanger misschien eens een paar stapjes egoboost inleveren, zou de show ten goede kunnen komen. Afsluiter ‘I Believe in a Thing Called Love’ was leuk in herkenbaarheid, maar voor de rest was dit een aanfluiting.
Inmiddels staat de klok op avondeten, en terwijl ik op de grond zit met een pizza klinkt vanaf de Louder stage ineens celliste Tina Guo. Het optreden begint met wat videogame themes als Skyrim en Zelda, beiden games die we op zaterdag nog een keer zullen horen. We lopen rustig richting het podium en daar zien we dat er voor dit optreden behoorlijk wat uit de kast is getrokken. Niet alleen Tina’s elektrische cello is present, wat overigens een afzichtelijk ding is maar uiteraard makkelijker te versterken dan een gewone. Het podium is goed vol gezet, met bijvoorbeeld enorme percussie instrumenten en een keur aan zangers en zangeressen die vocaal van alles kunnen. Heerlijk om na The Darkness eens een groep te zien die het daadwerkelijk om het musiceren gaat en dat ook daadwerkelijk kan. Het is dan ook met enige tegenzin dat ik aan het eind wegloop. Die verdomde overlap ook, dat blijft een ding op Wacken.
Het is Flogging Molly die nu op het hoofdpodium begint, en hoewel mijn wenkbrauwen beginnen te fronsen van het nog altijd groeiende gehalte niet-metal acts op de billing, betekent dit wel een feestje. De Ieren stellen hierin ook vanavond niet teleur. Geen hypocriet gedoe, we beginnen direct met superhit ‘Drunken Lullabies’. Het publiek komt direct in beweging en blijft dat gedurende de hele set. Frontman Dave King bespeelt het publiek goed en doet dat onder andere met gekke dansjes. Uiteraard komt ook die andere klassieker ‘Devil’s Dance Floor’ nog voorbij en dan is het feest compleet. Tegen het einde worden we nog afgeleid door een paar luchtballonnen, maar die blijken puur voor de reclame te zijn. Tja, de nieuwe Amerikaanse eigenaar van Wacken wil uiteraard wel zoveel mogelijk poen zien.
Headliners vandaag zijn In Extremo, maar dat heb ik inmiddels wel weer gezien. Het is op de Wackinger stage vandaag dat ik de dag afsluit, en dat doe ik met folk metal outfit Equilibrium. Althans, ze waren ooit een folk metal outfit want hun nieuwste album is meer Bullet for my Valentine dan Equilibrium. De eerste stukken die live gespeeld worden komen van dat album, en het publiek reageert nog wat onwennig. Middels ‘Born To Be Epic’ wordt de transitie naar het oudere materiaal gemaakt. Ik krijg het plotseling druk door crowdsurfers die blijkbaar ook mij moeten hebben om ze de lucht in te tillen (met lange mouwen aan zijn de dunne armpjes verborgen en zie ik er blijkbaar wat indrukwekkender uit), de tijd die ik overheb kan ik lustig headbangen op oudjes als ‘Blut Im Auge’. Bij het laatste nummer slaat ook de zanger nog aan het crowdsurfen, al met al vooral in de tweede helft een vermakelijk optreden.