Maar liefst acht jaren zijn verstreken sinds we de loftrompet staken over het voorgaande epische pagan metal album ‘Northen’ van het Canadese SIG:AR:TYR. Mastermind Daemonskald neemt zijn tijd, maar ALS hij iets uitbrengt, dan blaast het je omver als je enige affiniteit hebt met black metal, enige folk invloeden en een verheven sound. Dat mag letterlijk genomen worden, want op het vijfde studioalbum ‘Citadel Of Stars’, neemt SIG:AR:TYR je een vol uur lang mee op een spirituele reis naar de sterren en terug.

De eenmansformatie begon in 2003 heel sober met akoestische gitaren en ambient sounds, later ontplooide zich dat tot epische black metal met een erg inventief gebruik van gitaren. De muziek is strijdvaardig, dikwijls vol weemoed, maar het einde van elke beschaving loopt als een rode draad doorheen de muziek. In die optiek is ‘Citadel Of Stars’ zowel een droevig einde van een tijdperk, als de hoop voor een nieuwe start. Het eerste en laatste nummer passeren daarbij net de grens van tien minuten, maar de intrinsieke opbouw maakt het spannend en afwisselend. Laat ons van start gaan met één van die mammoetcomposities: ‘Awaiting The Last Dawn’. Wilde gitaren met ruis zoeken nog structuur, maar weldra herkennen we de pagan metal die bands als Primordial en Bathory ook zo onsterfelijk maakten. De vrij trage black metal is heroïsch en de zwartgeblakerde stem klinkt ijskoud, toch is het verstaanbaar. En plots wordt er na een zestal minuten plaats gemaakt voor een knappe gitaarsolo. Ik kan iedereen verzekeren: dit album staat vol solo’s die je versteld doen staan. Soms vurig, dan huilend en bluesy, dan weer klassiek op akoestische gitaar. Vanaf acht minuten wordt het kalmer en atmosferisch, maar op het einde wordt er grimmig gesoleerd. Dit is geen black metal met de nadruk op snelheid, maar op intensiteit en atmosferische pracht. Tijd genoeg terwijl we naar de sterren reizen. ‘Beyond The Stars Unknown’ vangt aan met losjes gespeelde akkoorden, schiet dan los en ontpopt zich tot een uptemponummer, gekruid met veel vinnige solo’s.

Respect voor onze voorouders hoort er ook bij en dat wordt vertoond in ‘’The Blood That Came Before Us’ met zijn verhalende black metal zang en meerdere tempowisselingen. SIG:AR:TYR is ook meester in instrumentale songs. Geen interludia, maar heuse songs als het titelnummer waar weemoed vanaf straalt en later ook ‘Who Will Guide Me Now’ dat uitzonderlijk is vanwege huilende solo’s enerzijds en solo’s op akoestische gitaren anderzijds. Zet bij deze band je achterdocht voor instrumentale songs aan de kant. Je wordt ervoor beloond. De single ‘Ascending The Stellar Throne’ heeft een vlot timbre en geeft ons de gelegenheid om te melden dat waardige keyboards ook een belangrijke rol spelen op dit album. ‘I Sail On, Eternal’ is ook op YouTube als single te vinden en dat sluit nauwer aan bij wat je kan verwachten van deze plaat, op meerdere vlakken. Het thrash achtige ‘From The Land Of The North’ is strak en uptempo met heldere gitaarsound. En dan is er nog die laatste mammoetcompositie die alle facetten van de band nog eens op een rijtje laat passeren (black metal, akoestische solo, bluesy solo’s, maar naar het einde toe ook dreigend met een uitval vol grimmige, kwade zang. Dit nummer ‘Where The Sun Never Sets’ is het meest getormenteerd van allen. SIG:AR:TYR heeft een album gecreëerd dat kan wedijveren met de meesters van het pagan metal genre. Mis dit niet! ‘Citadel Of Stars’ verschijnt trouwens voor het eerst ook op vinyl en wanneer je de cd aanschaft is er als bonus cd de eerste (akoestische) demo ‘The Stranger’ bij als extra. Als dat geen waar voor je geld is!a