Lords of Metal
Arrow Lords of Metal

Zeeltje Rock 2025 in Deest, 18 augustus 2025

“Nu ik ze ook weer eens met een echt goed geluid zie en hoor (compliment voor de geluidsman!), krijg ik weer even helemaal diezelfde bewondering; wat een band!
Zeeltje Rock 2025
De zondag was reeds een tijdje uitverkocht, maar bij aankomst op de zaterdag, hangt de aankondiging “uitverkocht” reeds boven de toegang. Dat is ook niet voor niets; de organisatie heeft weer enorm zijn best gedaan om ook deze editie weer voor zeer interessante bandjes te zorgen! Dit wordt, zoals we inmiddels gewend zijn, weer een heerlijk festivaldagje.
22 augustus 2024 I Tekst: Cor Schilstra I Foto’s: Linda Witjes

Zeeltje valt ook altijd qua timing bijzonder prettig. Zo tegen het eind van de zomervakantie is het vaak bijzonder lekker weer en heeft iedereen wel zin om nog even lekker los te gaan, vlak voordat de zomervakantie er echt op zit. Bovendien is dit naar mijn persoonlijke smaak wel één van de gezelligste en gemoedelijkste festivals die ik ken (met wel lekker stevige muziek dan). De kleinschaligheid en het familiesfeertje helpen ook wel. De aanwezige beveiliging zie ik eigenlijk alleen maar een beetje dollen met het aanwezige publiek, wat wel aangeeft dat de sfeer echt optimaal is, en dit maakt dat die beveiliging eigenlijk haast onzichtbaar aanwezig is.

Goed, over naar de muziek. Die begon met veel te veel vertraging voor ondergetekende. Bij de eerste nummers van The Quill (ik meen al fragmenten ‘Freedom Mountain’ te horen op de parkeerplaats), komen we eindelijk het terrein op. De albums van The Quill worden door mij zeer hoog gewaardeerd, maar dit is de eerste keer dat ik de band live aan het werk zie. De mix van stoner, metal en classic rock, met Led Zeppelin, Black Sabbath en Soundgarden invloeden klinkt toch verrekte lekker! Zanger Magnus Ekwall (wat een sprekende pretogen heeft die kerel) is druk in de weer met het publiek, en de reacties zijn dan ook heel aardig.

De ritmesectie doet ook zeer effectief een duit in het zakje en gitarist Christian Carlsson trakteert ons op veelvuldige spetterende solo’s. Wel valt me op dat er vaak erg veel chorus in het gitaargeluid zit bij het buitenpodium (dit is later bij Dio Alive ook zo). Ook is de solo in ‘Hole In My Head’ wellicht iets te lang(dradig); zelfs Ekwall is even van het podium verdwenen en daarnaast vaak met de rug naar het publiek toe aanwezig. Toch blijft dit wel een wereldnummer en ook van bijvoorbeeld Rock ‘n’ Roll Might Be Dead’ en ‘Stone Believer’ heb ik enorm genoten. Heel fijn deze band eindelijk een keer live te hebben gezien.  

Snel naar het podium in de tent, waar Geoff Tate een bloemlezing uit het ‘Operation; Mindcrime’ hoofdstuk lijkt te gaan presenteren. Dit Queensryche album is dan misschien hun grote doorbraak geweest, maar zelf kan ik eigenlijk het (nog) oudere werk nog veel meer waarderen. Op de achtergrond was de banner met ‘Operation: Mindcrime’ duidelijk zichtbaar, maar dit werd (gelukkig voor mij) toch meer een greatest hits gebeuren. Natuurlijk werden ‘Breaking The Silence’ en ‘I Don’t Believe In Love’ gespeeld, maar ook vele andere lekkernijen, zelfs uit het prille begin kwamen voorbij. Geoff Tate, ook al weer 66, is nog steeds erg goed bij stem, heeft nog steeds bravoure voor tien (al lijkt het soms een beetje verwijfd, ondanks, of juist nog meer door de outfit), en heeft het zichtbaar naar zijn zin.

De inmiddels aardig geoliede machine van jonge(re) honden, die de heer Tate om zich heen heeft verzameld, doet het ook erg strak geregisseerd, maar met enthousiasme en bevlogenheid, zeer naar tevredenheid van ondergetekende. Vooral zijn het weer de, ditmaal mooi onder de (drie!) verschillende gitaristen verdeelde gitaarhoogstandjes, die naast de geweldige stem enorm indruk maken. Ook die “donkere” spreekstem is eigenlijk minstens net zo imponerend als die hoge uithalen, wat mij betreft. Meneer Tate nam ons ook mee naar “lang geleden” met een heerlijke versie ‘Walk In The Shadows’, het nummer waar mensen op getrouwd en begraven zijn, de wereldballad ‘Silent Lucidity’ en de echte oudjes ‘Take Hold Of The Flame’ en ‘Queen Of The Reich’. Eerlijk gezegd was dat toetje van laatste nummers wel heel erg indrukwekkend, en volgens mij hadden heel veel mensen in de tent diezelfde mening; een heel luidruchtig en lang aanhoudend applaus en gejoel van het publiek was een mooie blijk van dank en waardering.

Doogie White had afgezegd, maar een zeer smakelijke vervanger in de vorm van Dio Alive kon dit ruimschoots goedmaken. Nu ben ik geen enorm liefhebber van cover bands, maar deze is toch wel een klasse apart. De gepresenteerde covers van Rainbow, Black Sabbath en Dio worden luidkeels meegezongen door veel mensen in het publiek. Er wordt knallend geopend met ‘Stand Up And Shout’, en de sfeer zit er direct helemaal in. De uitvoering van de werkjes is dan ook van zeer grote klasse! De (inmiddels reeds 60 jarige!) Zanger John Cuijpers is een werkelijk fenomenaal vertolker van de grote Ronnie James Dio. Hij is dan ook een druk baasje in verschillende (cover) bands, maar ook bijvoorbeeld als boegbeeld van Ayreon en Praying Mantis.

De hele band is trouwens helemaal berekend op het zeer kundig neerzetten van deze klassiekers en iedereen heeft het zichtbaar ook enorm naar de zin. Vooral gitarist Frank Panné heeft continu een brede lach op zijn gezicht en flirt veelvuldig met de mensen vooraan in het publiek. Het spel van de gitarist is voor ondergetekende wel eens iets te veel (vluchten in) technisch gepriegel, maar het is wel gewoon zeer vakkundig neergezet. Na schitterende versies van ‘Stargazer’ en een overdonderende ‘Heaven and Hell’ is het dan echt afgelopen.

Ooit begonnen bij (en eigenlijk “ontdekt” door) mijn vroegere schildermaatje (en muzikaal inspirator en vriend) Mannes van Oosten, die haar zeer geschikt vond voor de leadzang in zijn band To Elysium en de rockopera Infernorama, en daarna grote successen oogstend met Delain, maar nu sinds 2021 is Charlotte Wessels met een serieuze solocarrière bezig. Met inmiddels alweer drie solo albums op het repertoire, en een kundig stel muzikanten om zich heen (hoofdzakelijk uit Delain), kan deze dame zeker voor de dag komen. Zelf ben ik geen grootverbruiker van deze theatrale symfonische metal, maar zo nu en dan kan ik het best hebben. Manny zal ook vast toegekeken hebben van boven, en hij zal trots zijn geweest; een mooie aankleding en lichtshow, met muziek die staat als een huis. De bas (en de basdrum) zijn naar mijn smaak erg oververtegenwoordigd in de mix, maar de band speelt strak, en het ziet er ook allemaal heel gelikt uit. De microfoonstandaard is omstrengeld door een bloemenpracht en Charlotte zelf ziet er ook sprookjesachtig uit in haar witte jurk. Je kan er van houden of niet, maar ook de vocale prestaties van Charlotte zijn in ieder geval zeker imponerend.

Tijd voor een portie heftig ontsporende rock ‘n’ roll die dwars door een betonnen muur gaat; Peter Pan Speedrock! Dikke Dennis kondigt de band aan, “kopt” weer een zoveelste microfoon aan gort, en het muzikale vuurwerk spat van het podium! Natuurlijk komt de bandmascotte later nog terug voor een bijdrage aan ‘Big Toy’ en natuurlijk de klassieker ‘Schoppenaas’. Peter Pan Speedrock gooit alle remmen los, full-speed rock ‘n’ roll waarbij al snel een heel behoorlijke pit ontstaat, die gedurende de show bijna een kwart van het publiek echt helemaal wild krijgt; een mooi gezicht, die knikkende koppies van mensen die die gewoon niet stil kunnen blijven staan met deze muziekjes, en dan ook nog eens een behoorlijk groot deel van het publiek voor het podium dat in een kolkende massa verandert. Gelukkig worden er ook (iets) minder snelle nummers als de stampers ‘Resurrection’ en ‘Hellalujah!’ gespeeld.

Mijn jaarlijkse portie aan live beleving van dit gezelschap krijg ik de laatste jaren altijd mee op Helldorado, waar ze de huisband lijken te zijn; een ware beleving! Weer moet ik even terugdenken aan mijn eerste concert van deze jongens, tijdens Eurosonic in een kroegje in Groningen, toen ze net die ‘Premium Quality .. Serve Loud!’ plaat uit hadden. Ik werd toen niet alleen door het volume, de energie en de sfeer weggeblazen, maar was ook zwaar onder de indruk van de (toch wel!) technische capaciteiten van dit orkestje. Nu ik ze ook weer eens met een echt goed geluid zie en hoor (compliment voor de geluidsman!), krijg ik weer even helemaal diezelfde bewondering; wat een band! Wat een geweldige ritmesectie en hoewel ik Peter van Elderen ook heel graag als bassist aan het werk zag (Fire Horse; de band schijnt niet meer te bestaan), blijkt maar weer dat de beste man toch ook zijn gitaarpartijtjes heel aardig in de vingers heeft. De vaandeldragers van de Nederlandse High Energy Rawk ‘n’ Roll hebben ons allemaal weer compleet overdondert en ingepakt!

In een passend donkere sfeer opent Dool daarna de aanval op het publiek. Een lichtshow die vaak een (smerig) groen schijnsel over het podium laat ontstaan, versterkt het mystieke horror-effect van deze band wel heel mooi. Het vaak lijzig dreinende van de muziek kan bij mij persoonlijk maar deels echt binnenkomen. Dit kan bij vlagen het gewenste meeslepende, hypnotiserende effect hebben, maar volledig overtuigen doet de band mij muzikaal niet. Dit is natuurlijk gewoon een kwestie van smaak. Aan de band ligt het zeker niet; vol vuur worden de nummers het publiek in geslingerd. Ook Raven van Dorst, die van je kunt kennen van tv programma’s als Nachtdieren en Boerderij van Dorst, geeft zich helemaal. Haar tv programma Boerderij van Dorst werd door sommigen gezien als “in scene gezette, onechte tv”, maar wat hier op het podium neergezet wordt, lijkt echt helemaal uit de tenen en vol oprechte overgave. Waardering voor de gepresenteerde muziek, de gepassioneerde inzet en de passende show is er zeker en voor heel veel mensen ter plaatse, is dit toch echt de verdiende headliner op het tentstage.

Voordat Bon Scotch als echte uitsmijter, de eerste noten van het buitenpodium knalt, zit ik al weer in de auto huiswaarts; jammer, maar dit toetje heb ik helaas moeten laten schieten. Geen AC/DC covers meer vanavond. Toch was het weer een geweldige festival dag, met heerlijk weer, lekker eten en drinken, weerzien met oude bekenden, een fantastische sfeer en heel fijne live muziek! Volgend jaar ben ik er heel graag weer bij! (de eerste namen zijn al weer veelbelovend!)

Social media