Wormwood: “We zijn wat de fans van ons maken en niet hoe we onszelf gecreëerd hebben.”
Hoewel het Zweedse Wormwood door heel wat mensen tot het black metalgenre gerekend wordt, zijn ze zoveel meer. Er is rock, sludge, folk, progressieve muziek en enorm veel variatie aanwezig. Doe daar nog eens de heel doordachte teksten bij en het wordt al snel duidelijk dat Wormwood een band is die intellectuele muziek met een boodschap maakt. Hoewel de grote bekendheid nog een beetje achter blijft, zijn er wereldwijd toch al heel wat fans. Met de release van ‘Arkivet’ zal Wormwood alleen maar bekender worden. Zo konden we op een warme juni avond zowel gitarist Tobias (T) als zanger Nine (N) strikken voor een dubbel video interview.
Koen de Waele Ι 19 augustus 2021
‘Arkivet’ was mijn kennismaking met Wormwood en het liet een stevige indruk na. Het concept zelf is niet zo positief. Zijn jullie depressieve jongens?
N: Ik denk dat de meeste extreme metal niet zo vrolijk is. We doen het op een andere manier en die is meer realiteitsgebonden in plaats van science fiction of fantasie.
Net zoals de voorganger ‘Nattarvet’ is er nu een intrigerend concept. Het is iets compleet anders richting post apocalyptische wereld. Kan je er wat meer over vertellen?
N: Het heel concept blijft dicht bij de realiteit en het is niet te gekruid zoals in een sci fi wereld. We wilden normale mensen tonen. Het is ook geen post apocalyptische plaat maar het gaat over wat er gebeurt juist voor shit de planeet raakt. Het gaat over de grens tussen normaliteit en chaos.
Titel en openingsnummer ‘The Archive’ is al verschenen met een mooie en cinegrafische video. Hebben jullie die gemaakt of kwam er een professioneel team aan te pas?
N: Wel, een heel goede vriend van de band filmde het. We waren wel dicht betrokken bij zijn bedrijf en kunnen zeggen dat het product een combinatie van Wormwood en Svartna Film.
T: We waren het niet beu om die gewone muziekvideo’s te zien maar wilden toch iets anders doen.
N: In dit geval is het meer een korte film in plaats van rock ‘n’ roll. Ik kan Wormwood niet zien als een band waar we enkel te zien zijn als we op onze instrumenten spelen.
T: Misschien als wij vijfentachtig jaar oud zijn maar nu alleszins nog niet.
Het verhaal gaat over een regeringscoup die gepleegd wordt op 24 oktober 2023. Is dat allemaal geschreven in de novelle door Mikael Strömberg? Een auteur die bij ons niet echt gekend is.
T: We gaven Mikael een concept en onze visie en vroegen of hij er iets mee kon doen. Hij stuurde ons dan wat afgewerkte teksten door waar we lichtjes nog wat moesten wijzigen. We stuurden hem ook de juiste richting uit, maar het is zijn werk. We hebben een grote band met de teksten en de video.
Bij Wormwood wordt geregeld gewisseld van het Engels naar het Zweeds en omgekeerd. Hoe komt dat eigenlijk?
N: Deze keer is er maar één nummer in het Zweeds. Op het vorige album was het evenrediger verdeeld. Toen we bezig waren met het concept, hadden we nog geen flauw benul of we Engels of Zweeds zouden gebruiken. Het is pas tijdens de afwerking dat het zijn kant uitgaat.
‘My Northern Heart’ is een prachtig nummer met tal van folkelementen. Hoe trots zijn jullie om uit Scandinavië afkomstig te zijn? Dat is toch één van de mooiste plaatsen op onze planeet?
T: Daar zijn we het helemaal met eens maar bij Wormwood als band is er al sinds het begin folk aanwezig. Toch zijn we geen echte folkband. We willen er slechts een stuk van zijn want het zit in onze cultuur. Ook tekstgewijs zijn de meeste nummers afkomstig uit een Scandinavische omgeving.
N: Er is hier zoveel inspiratie. Dus waarom zingen over iets in Zuid-Amerika of Australië?
Wormwood wordt geplaatst in het black metalgenre maar er zijn zoveel emoties aanwezig. Een pak meer dan bij die koude Noorse black metalbands. Zo hebben jullie eerder een specifieke stijl gevonden.
N: Ik ben niet zeker wat we zijn. Er is wel black metal aanwezig maar er zijn ook een pak andere genres te horen. Er is geen bepaald label maar op onze sociale mediapagina’s en in interviews moeten wel dikwijls in maximaal achttien woorden beschrijven wat we doen. Zeggen dat we black metal spelen is dan natuurlijk het makkelijkst, maar we zijn geen pure black metalband dus het kan geen kwaad.
T: Ik noem Wormwood nooit een black metalband want dat is niet eerlijk tegen de betekenis van black metal. Hoewel de meeste van ons een BM-achtergrond hebben en we er wel van genieten. Mensen noemen ons ook wel een melodieuze black metalband of post black metalband wat dat dan ook wil zeggen. Ik lig er alleszins niet wakker van.
N: We zijn wat de fans van ons maken en niet hoe we onszelf gecreëerd hebben. We zijn ontdekkers en we proberen steeds maar uit. Het is niet zo dat we eventjes gaan zitten en op zoek gaan om iets uniek te doen. Maar onze muziek is natuurlijk en eerlijk en dan wordt het vanzelf uniek.
T: Ik heb nooit iets geschreven dat al op voorhand in mijn hoofd zat. De inspiratie is dan helemaal anders en we schrijven niet om anders te klinken.
N: Het wordt wat het wordt. Er is geen basis. Elk nieuw album doen we wat we willen.
Er zijn ook heel wat progressieve invloeden te horen. Wie van de band is daar zo gek van?
N: Dat wordt wel eens gezegd dat we een progressief kantje hebben.
T: Dat is niet echt. Het is gewoon wat we spelen en het blijkt onze muziek te zijn. Misschien dat we op een volgend album gangster rap spelen gemixt met jazz. Dat is een grapje hoor, zover zouden we nooit gaan. Dingen komen zoals ze zijn.
Net zo speciaal als de muziek is het artwork. Een witte achtergrond met het logo van de band en de naam van het album. Heeft dat alles een speciale betekenis?
T: We trachtten een soort verbinding te maken tussen het artwork en al het andere dat we gaan uitbrengen. Dat zal deze keer een boek, een plaat en een video zijn. We willen betekenisvol zijn en dit artwork heeft een mening. Het is stijf en bureaucratisch, koud en vervelend. Het is ons concept en wat we willen zeggen.
De eindproductie werd gedaan door Jonathan Ojeda, een pop- en dansplaat producer. Waarom hem en geen gerenommeerd metal producer?
N: Fuck ’Em All. Allereerst is Jonathan een vriend en we konden hem inhuren en zijn studio gebruiken om de opnames van de zang zelf te doen. Maar hij brengt ook iets anders toe op het geluid. We wisten sinds het begin dat het een gok ging worden maar aan de andere kant was het dat waard want hij heeft kwaliteiten die in de mix zitten waar die metalspecialisten niet aan zouden kunnen tippen.
T: Mensen vragen me ernaar en moesten we gekozen hebben voor een normale metalproducer, zou er niemand naar vragen.
N: we durven verschillende paden betreden en moeten niet in een box passen. Dat is bevrijdend als creatief persoon.
Toch had ik voor dit album nog nooit van Wormwood gehoord. Hoe komt dat?
N: Er zullen altijd bands zijn die meer succes hebben. Je kan niet elke band kennen. We zitten er niet mee in dat een magazine of een festival ons niet kent. Het blijft een begin, zelfs al is dit ons derde album. Het kan dus alleen maar groeien en vooruitgaan. We zijn in het buitenland bekender dan in Zweden maar het zijn kleine clusters die echt wel wijdverspreid zijn. Het is een begin en er is nog heel wat groeimarge.
Kan het ook aan het label liggen? Black Lodge Records is een Zweeds label. Is er nog nooit interesse van een groot en internationaal label geweest?
N: we hebben wel al wat contact gehad met echt grote namen maar we zijn steeds bij Black Label gebleven.
T: Black Lodge (lacht)
N: Sorry. We zijn als band uiterst creatief en ons huidig label zal sneller ja zeggen als we iets vragen.
Dat komt ook omdat we een grote band voor het label zijn. Bij een groter label, zouden we terug een kleinere band worden en is het niet meer zeker dat zo een dingen nog zouden kunnen.
T: De samenwerking is fantastisch. We spreken regelmatig eens af. We spreken dezelfde taal en Stockholm ligt niet zo ver. Dat is gemakkelijker om af te spreken. In de toekomst zullen we niet neen zeggen tegen grotere haaien. We staan momenteel in contact met twee van hen maar we wachten nog af. We zitten trouwens nog in een lopend contract. En ondertussen hebben we al interviews gedaan van Zweden tot Australië en alles ertussen.
Deze week verspreidden jullie het nieuws dat de release van het nieuwe album met meer dan een maand (lees 27 augustus) werd uitgesteld door het boot incident op het Suezkanaal. Dat lijkt zover van ons maar toch is het gevolg ervan merkbaar. Hoe boos waren jullie toen jullie het nieuws vernamen?
T: We hadden een datum afgesproken dat het ging uitkomen maar dat is voorbij. Het is zo hilarisch. De fabrieken konden de pressing niet doen want alles was vertraagd en dan werd het later in de productie nog vertraagd. Het is nu eenmaal zo en we kunnen er niets aan doen, ook het label niet. En we zijn niet de enige band in deze situatie. Heel wat bands wilden deze zomer iets doen en het wordt allemaal uitgesteld naar een latere datum.
Aan de andere kant is het ook wel een beetje goed nieuws omdat tegen het einde van augustus de shows terug zullen beginnen en er een releaseshow mogelijk is.
N: De mogelijkheid om ons live te zien en het tijdsstip van de release liggen dichter bij elkaar en zo zal men ons hopelijk sneller boeken.
Hoe gaat het trouwens in Zweden?
N: Er is sinds juni al wat meer geopend en in de zomer volgen enkele try-outs. Er komen ook meer vaccins voor jongere mensen. Het gaat dus wel de goede kant uit maar niet zo snel als we zouden willen.
T: Het meeste van 2020 is gecanceld en in 2021 zijn er in december twee shows die niet uitgesteld of geschrapt zijn. We hopen het dus beter te doen als vorig jaar.
N: Ik hoop dat er meer kleinere promotors zullen komen die iets gaan willen doen. De juiste mensen met de juiste band. De prijzen zullen wel wat hoger te komen liggen. Iedereen wil iets zien dus als ze honderd euro voor twee of drie bands vragen, gaat men er dat aan geven.
T: Een groot festival organiseren vraagt zoveel voorbereiding dus kan je op korte tijd nog moeilijk iets doen. Als ze morgen alles gaan toelaten, gaat het te laat zijn.
Bedankt voor jullie tijd. Als jullie nog een laatste woord willen delen met onze lezers, ga je gang.
N: Hopelijk zien we elkaar terug als alles opengaat en start. Dan spelen we door heel Europa en de rest van de wereld, maar Europa wordt onze eerste stop.
T: Wel, wees geduldig. Het album komt er in augustus en het zal iets anders als normaal zijn. Maar het gaat zeker niet teleurstellen.