In het Duitse Essen, in volle Ruhrpot, werd in 2018 Wolfskull opgericht door gitarist en initiatiefnemer Feratu. Een eerste EP ‘Hexum’ (2019) werd al meteen tot grote belofte gebombardeerd door Duitse magazines. Het debuutalbum ‘Ave Goddess’ (2022) werd vlotjes uitgeroepen tot ‘album van de maand’ in Metal Hammer en Guitar Magazine. Wolfskull speelt dan ook eerder een stijl die je bij Amerikaanse bands aantreft: heavy rock met teksten over stoere madammen, outsiders; gangs, nachtelijke avonturen en de woestijn. Best vergelijkbaar met bands als Danzig en The Cult, wat vooral te danken is aan de diepe stem van Pete 9.

Voeg er gerust Unto Others, Audrey Horne en Volbeat aan toe nu we dit tweede album ‘Midnite Masters’ achter de kiezen hebben. Een broeierig sfeertje wordt gecreëerd in songs als het vlot rockende titelnummer of het stevig rockende ‘Netherworld In Flames’. Het tempo gaat prompt een aantal keer omlaag en dat is wanneer Wolfskull echt indruk maakt. Het lijkt wel of Glen Danzig binnenwandelt tijdens het slepende ‘Son Of Light’, het erg weemoedige ‘Destyna’ of het instrumentale ‘Call Of The Wayward Ones’ dat ons helemaal in westernsfeer brengt. De songs worden gelardeerd met fraai gitaarwerk en vertonen een aanstekelijke catchiness. ‘Jaguarette’ is niet zonder rede een single/video. ‘Mustang Baby’ heeft een zekere luchtigheid en ‘(I Wish It Could Be) Night All Day’ kent een verhalende trend. Galopperend op ‘Tyger Of Fate’ rijden we de einder tegemoet. Kortom: dit is een leuke stijlplaat vol charme die uitstekend geproduceerd is door Jörg Uken in de Soundlodge studio, zodat de krachtige riffs, atmosfeer en pakkende melodieën volledig tot hun recht komen. Het lijkt er op dat Wolfskull de beloftevolle verwachtingen kan waarmaken.