Negen jaar nadat de band is opgericht verschijnt het debuutalbum van Witte Wieven, het blackgaze duo uit Tilburg. Een in eerste instantie in eigen beheer uitgebrachte EP uit 2016 en een split met Reiziger uit 2018, meer was er tot voor kort niet voorhanden van deze band. Verwachtingen des te meer, want het tot nu toe beperkte oeuvre en de spaarzame optredens (waaronder een debuut op Roadburn in 2019 nota bene) laten een spannende band horen die binnen de Nederlandse black metal scene een geheel eigen geluid heeft. Het lange wachten is ten einde met het verschijnen van ‘Dwaallicht’ op het kleine, in black metal gespecialiseerde Babylon Doom Cult label en om maar meteen met de deur in huis te vallen: zij die hier lang naar uit hebben gezien zullen niet teleurgesteld worden met deze plaat.

Een geluid dat het ene moment dromerig is en als de mistflarden boven het moeras waaraan de band zijn naam ontleent langzaam je gehoorgang in glijden, om vervolgens zonder waarschuwing om te slaan in een barrage van blastbeats en tremolo gitaargeweld, dat is Witte Wieven in een elevator pitch. Zangeres en gitariste C. – zoals dat schijnt te horen binnen de scene zijn namen teruggebracht tot initialen – is als een ware duivelskunstenares van alle markten thuis. Warme fluisterzang, ijzingwekkende screams, snelle tremolo riffs en galmende open akkoorden, ze doet het allemaal. Drummer S., de andere helft van Witte Wieven, weet als geen ander hoe minder soms meer is. ‘Drogbeeld’ is niet alleen door de aan Cocteau Twins herinnerende sirenenzang een prachtig nummer, de manier waarop alle onderdelen van het zo te horen best uitgebreide drumstel beroerd worden in wat nog maar een kleine stap van een heuse drumsolo verwijderd is, is indrukwekkend. De lange nummers zijn niet uitsluitend een mix van dromerige shoegaze en furieuze black metal in de traditie van (onder andere) Wolves In The Throne Room, qua songstructuur is er ook een flinke post rock invloed te horen. Het beste is Witte Wieven als beide uitersten zich niet opeenvolgend in een song laten horen, maar tegelijkertijd, zoals op ‘Kringen’, een song die overigens al zeker vier jaar op het repertoire van de band staat, maar dan nu eindelijk op plaat verschijnt. Als soort van bonustrack sluit ‘Dwaallicht’ af met een liveregistratie van ‘Met Beide Benen In Het Niets’. De song zou je kunnen kennen als het Witte Wieven deel van de split met Reiziger en werd opgenomen tijdens de Roadburn show in een uitgebreide opstelling met de alomtegenwoordige W. (Damiaen) van Laster en Dave van Ggu:ll. De liveopname sluit naadloos aan op de vijf studiotracks, als je niet goed oplet dan zou je niet eens doorhebben dat deze negen minuten lange perfectie op een podium is gespeeld.

Witte Wieven maakt de hooggespannen verwachtingen dus meer dan waar en nestelt zich met ‘Dwaallicht’ in de eredivisie van de Nederlandse black metal, waar het intussen behoorlijk dringen is.