Einar Selvik bekleedt een heel aparte plaats in de metalgemeenschap. Zijn ernstige en belezen benadering van het Noordse erfgoed kreeg bekendheid met de Runaljod trilogie (2009-2016) en het introspectieve ‘Skald’. Dit vijfde album ‘Kvitravn’ (witte raaf) was reeds lang aangekondigd, maar wordt nu eindelijk verkrijgbaar voor iedereen via Sony/Columbia. Het is de eerste keer dat Wardruna hulp inroept van een groot buitenlands label om de uitermate etnische muziek aan de man/vrouw te brengen.

Einar is trouwens op velerlei vlak artistiek bezig. Zo verraste hij ons eerder met het ‘Skuggsjá project samen met Ivar Bjørnson van Enslaved dat authentieke muziek opbracht, Wie de serie Vikings (History Channel) gevolgd heeft, zag de beklijvende beelden versterkt door de tranceopwekkende klanken van ondermeer Selvik en recentelijk ging ook de wereld der games voor hem open met als resultaat de soundtrack van ‘Assassin’s Creed Valhalla’. Ook lezingen aan universiteiten over heel de wereld zijn hem niet vreemd.

Hier focussen we ons echter op de elf composities van ‘Kvitravn’. De kerngedachte blijft dezelfde: aloude denkbeelden kiezen die er nog toe doen en dat op een nieuwe manier interpreteren. Daarbij heeft de plechtige, klare zang van Einar een zalvende, maar ook dwingende werking. Zijn muze sinds lang is Lindy-Fay Hella, zodat er in vele songs ook esoterische vrouwenzang te horen is. Einar speelt op authentieke instrumenten (zoals geitenhoorn, lier, taglharpa, fluit en percussie), maar ook Eilif Gundersen is een kracht die veelal aan zijn zijde staat. Samenzang versterkt het welhaast pontificale gevoel dat je soms overvalt. Het titelnummer is een song die na enkele luisterbeurten opvalt vanwege de weemoed, de zompige drums en een keur aan repetitieve elementen die het nummer weldra doen groeien. Hoorns staan centraal is ‘Fylgjutal’ dat van sereen atmosferisch naar een vrij gejaagde cadans evolueert. De melancholie is eveneens sterk aanwezig in het sobere en plechtige ‘Munin’. De muziek is dikwijls vrij traag en slepend, zo ook in het contemplatieve ‘Ni’. De apotheose van dit authentieke feest voor heidenen is het tien minuten durende ‘Andvevarljod’ waarin traditionele vrouwenzang door gastzangeressen verzorgd wordt. Het bevat alle elementen die Wardruna zo populair maken en vormt dan ook de kers op de taart van een immens hoorspel dat we als vrij uniek kunnen bestempelen. Wardruna zet de tradities van onze (Noordelijke) voorvaderen verder en doet dit eens temeer op een heel eigen, unieke wijze die groot respect afdwingt.