In deze coronatijd gaan bands, die de inkomsten van live optreden natuurlijk missen, op andere manieren op zoek naar inkomen. Hier en daar zie je nu releases opduiken die een jaar geleden nog niet gepland waren. Voor fans, die immers ook verplicht thuis zitten, een welkome aanvulling op de verzameling.

Niet alleen Iron Maiden brengt redelijk onverwacht een volledig live-album uit, ook het Canadese Voivod gooit met ‘Lost Machine’ een live album op de markt. Ik ben daar erg blij mee. Na ‘Warriors of Ice’ (2011) had ik nog geen nieuw live album van Voivod verwacht eigenlijk. Hoewel de band al ruim 35 jaar meedraait is er van slijtage nauwelijks iets te merken. Dat bleek ook tijdens hun optreden in P60 in Amstelveen, alweer twee jaar terug. Dat optreden stond toen in het teken van de release van het geweldige ‘The Wake’ album. De band toerde toen ook in het thuisland Canada en in Quebec werd dit live album opgenomen.

Logisch dus dat ‘The Wake’ de meeste aandacht kreeg in de setlist. ‘Obsolete Beings’, ‘Iconspiracy’, ‘The End Of Dormancy’ en ‘Always Moving’ zijn op het live album te horen. De EP ‘Post Society’ (2016) krijgt met twee tracks ook een spotlight op zich gericht en verder horen we een dwarsdoorsnede uit het roemrijke verleden van zanger Denis ‘Snake’ Bélanger en zijn maten. De aankondigingen van Snake zijn overigens bijna allemaal in het Frans. Uit de beginperiode horen we ‘Voivod’ en ‘Overreaction’. Van mijn favoriete Voivod plaat ‘Nothingface’ (1989 alweer) ‘Into My Hypercube’ en uiteraard de fantastische Pink Floyd cover ‘Astronomy Domine’. Ook het lekkere van ‘Angelrat’ (1991) afkomstige ‘The Prow’ ontbreekt niet. Het album heet voluit ‘Lost Machine – Live’ en is vernoemd naar het van ‘The Outer Limits’ (1993) afkomstige nummer ‘The Lost Machine’. 

De productie is prima te noemen, Voivod heeft live nogal de neiging wat rommelig over te komen, maar dat valt op deze release reuze mee. De drums van Michel ‘Away’ Langevin hadden van mij wel iets meer aandacht in de mix mogen hebben. De man is nu eenmaal een meesterdrummer en als solist al een genot om naar te luisteren. Gitarist Daniel ‘Chewy’ Mongrain en bassist Dominic ‘Rocky’ Laroche spelen beide ook alweer een tijdje in de band en dat is goed te horen. Voivod klinkt op deze plaat als de spreekwoordelijke eenheid. Wat wel kan gaan irriteren is dat elke song in de mix wordt weggedraaid. Zo heb je als luisteraar het idee dat je naar losse tracks luistert in plaats van naar een live registratie. Het zal te maken hebben met de beperkte lengte van de (enkele) CD.

Het artwork van het album is zoals jaren het geval is van de hand van drummer Away. Dat had van mij wel eens anders gemogen, de tekeningen van de drummer hebben allemaal dezelfde stijl wat tot gevolg heeft dat de hoezen van de Voivod albums nogal op elkaar gaan lijken en dus niet meer onderscheidend zijn ten opzichte van elkaar. ‘Lost Machine’ is daarom als zodanig ook niet te herkennen als live album. Een mooie foto van de band in actie op het podium was deze keer wel zo verfrissend geweest.

Na 70 minuten is het uit met de pret en wordt met het feestnummer ‘Voivod’ de tent in Quebec nog even volledig op de kop gezet. Het besluit dit verder uiterst geslaagde live album.