Deze Texaanse band werd opgericht in 1997 uit de restanten van Unholy Descent. Tussen 1999 en 2012 bracht de band vier albums uit. Dat leverde hun in eigen land een beetje van een cult status op. Hoewel ze beschouwd worden als de eerste epische extreme metalband in hun thuisland, bleef de grote doorbraak uit, en na ‘Stormwinds Of Ages’ bleef het nogal stil. Vorige jaar tekende de band bij het Zweedse Black Label Records. Het label bracht hierbij de laatste twee albums ‘Regenesis Creation’ uit 2006 en ‘Stormwinds Of Ages’ uit 2012 opnieuw uit. Die laatste zoals het in 2012 werd gemaakt, maar gezien de opnames van ‘Regenesis Creation’ destijds in nogal amateuristische omstandigheden gebeurden, werd het album opnieuw opgenomen en uitgebracht met een nieuw en fraai artwork.

Vesperian Sorrow speelt black metal en mengt deze met symfonische elementen. Gelijkenissen met Dimmu Borgir, Cradle Of Filth en Bal-Sagoth zijn zeker aanwezig, juist omdat Vesperian Sorrow verschrikkelijk druk klinkt. Ze willen zoveel verschillende lagen in hun muziek steken en die letterlijk doordrenken van ontelbare gitaar riffs en leads, koortjes en keyboards. Het is wel duidelijk dat er technisch sterk gespeeld wordt. Het zwakke element vond ik persoonlijk de zangstijl van Donn Donni. Zijn grunts zijn eerder vervormde en hoogst onverstaanbare schelle kreten die hij afwisselt met vertellingen. Het grote nieuws is dat de band na acht jaar terug bezig is met een nieuwe plaat. Er zijn nog wat bezettingswissels aan te pas gekomen. De meest ingrijpende is dat er met Jake Wayman een nieuwe frontman aan boord is gekomen. Wie hem kent van zijn band Wolvenguard, zal moeten toegeven dat hij heel wat in zijn mars heeft. Ik ben dan ook heel benieuwd wat het zal geven.